она стоя́ла и перемина́ла рука́ми свою́ю́бку яна́ стая́ла і камячы́ла (перабіра́ла) рука́мі сваю́ спадні́цу;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пакамячы́ць, ‑мячу, ‑мечыш, ‑мечыць; зак., што.
1. Скамячыць, памяць. Пакамячыць бялізну. □ Мяжэнны, скінуўшы з сябе коўдру, пайшоў да шафы, каб адразу прыфранціцца, але счакаў: пакуль ехаць, .. касцюм можна пакамячыць.Гроднеў.
2.Камячыць некаторы час. Кінуўшы паламаны аловак на карту, выйшаў з-за стала Грай, адкашляўся, пакамячыў у пальцах недакурак, сплюнуў у кут.Мікуліч.
3.Абл. Сціснуць (пра кулакі). А дзядзька кулакі пакамячыў, і так туга, туга пакамячыў іх, ды падступіўся да мяне.Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Клы́чыць1 ’камячыць, ціскаць, шкуматаць, блытаць’ (ТСБМ, Нас., Касп., З нар. сл., Сл. паўн.-зах., Юрч., Рам., Янк. III, Бяльк., Яўс., Мядзв., Сержп. Пр., КЭС, лаг.). Да klъkъ ’клок’. Дзеяслоў утворан ад назоўніка з другасным падаўжэннем вакалізму (klъkъ > klъčiti > klyčiti). Гл. клок.
Клы́чыць2 ’дражніць, наўмысна кагосьці злаваць’ (Мат. Маг.). Да клычыць1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бгаць ’гнуць, мяць, камячыць’. Рус.бгать, укр.бга́ти. Цёмнае слова. Паводле адной версіі, усх.-слав.*бъгати < гъбати (да слав.gъb‑ ’гнуць’). Бернекер, 366; Міклашыч, 82; Праабражэнскі, 1, 192. Патабня (РФВ, 4, 125) і Ільінскі (РФВ, 62, 254) параўноўваюць бгати з ст.-інд.bhujáti ’гне’, гоц.biugan, ням.biegen ’гнуць’ (параўн. яшчэ Траўтман, 39). Некаторыя заўвагі Фасмер, 1, 140.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ла́ўдаць, драг.лаўдаты ’есці’ (Клім.). Няясна. Магчыма, генетычна звязана з літ.läudaga ’гультай’, ’неахайны’ (і узнікла са словазлучэння, якое абазначала ’павольна есці’). Аднак, калі улічыць рус.уладз.лаудить ’есці або піць з асаблівым апетытам’, можна меркаваць пра запазычанне. Не выключана балтыйская крыніца літ.lamdyti ’камячыць, мяць’: перанос значэння ’мяць’ > ’есці’ характэрны для іншых моў, параўн. вепс. mähmďä ’мяць, размінаць’ і ’прагна есці’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мя́чыць ’мяць’ (рэч.), ’есці’ (гом., Мат. Гом.). Другаснае ад ⁺мячкаць: параўн. укр.мʼяцкати, мʼядзгати, рус.мячкать ’мяць’, чэш.mačkati, мар.mʼackať, славен.mečkati ’ціснуць, камячыць, марудна працаваць’, макед.мачка ’мне’, ’мажа, пэцкае’, балг.мачкам ’мну’, ст.-слав. омачити ’змякчыць’. Прасл.męcbkati < męk- ’мяккі’ (Бернекер, 2, 2; Фасмер, 3, 32; Махэк₂, 347, які гаворыць аб супадзенні асноў magati і męcb· kati у чэш.mackati).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
giąć
незак.
1. гнуць, згінаць; схіляць; хіліць;
2.камячыць;
giąć kark (grzbiet) — гнуць шыю (карак);
giąć kolana — схіляць калені; кленчыць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Га́мтаць ’камячыць’ (БРС), гамта́ць ’тс’ (Сцяшк.). Калі гэта не запазычанне з польск.gmatać ’тс’ (з метатэзай гукаў: *гма́таць > га́мтаць), то роднаснае гэтаму польск. слову і іншым слав.: польск.gmatać, gmatwać, gmatusić, чэш.hmatati, славац.hmatati, укр.гма́та́ти. Гэту групу лексем Слаўскі (1, 298–299) выводзіць з прасл.*gъm‑at‑ati (*gъm‑atvati). Гл. агляд літ-ры і версій Слаўскі, там жа. Параўн. яшчэ бел.га́матны ’тоўсты, грубы, завялікі’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
bállen
1.
vt
1) камячы́ць
2) сціска́ць (руку ў кула́к)
2.
(sich) згушча́цца; сціска́цца
(у камяк), зле́плівацца
die Wólken ~ sich — во́блакі згушча́юцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)