Glanz

m -es, -e бляск, гля́нец, ззя́нне

im ~e des Rúhmes stéhen* — быць у зені́це сла́вы

~ gében* — наво́дзіць бляск [гля́нец]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паля́рны в разн. знач. поля́рный;

~ная зо́на — поля́рная зо́на;

п. клі́мат — поля́рный кли́мат;

~ныя хара́ктары — поля́рные хара́ктеры;

○ п. дзень — поля́рный день;

~ная ноч — поля́рная ночь;

п. круг — поля́рный круг;

~нае ззя́нне — поля́рное сия́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

jasność

ж.

1. яркасць;

jasność żarówki — яркасць лямпачкі;

2. бляск; святло; ззянне;

3. яснасць; празрыстасць; чысціня;

4. яснасць, зразумеласць, дакладнасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Nímbus

m -, -se

1) німб, арэо́л, ззя́нне

2) перан. прэстдж

j-m den ~ néhmen*, j-n séines ~ entkléiden — развянча́ць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

арэо́л, ‑у, м.

1. Круг ззяння, бляску вакол светлавой кропкі, распаленага прадмета. Арэол Месяца. □ А яскравае сонца са сваіх праменяў саткала бліскуча-залацісты арэол над Пасекамі. Чарот. // Ззянне, якое малюецца па абразах, карцінах рэлігійнага зместу і пад. вакол галавы або над галавой бога ці святога як сімвал боскасці, святасці; німб.

2. перан.; чаго або які. Атмасфера славы, пашаны і пад., якая акружае каго‑, што‑н. Арэол славы, прыгажосці.

3. Спец. Светлая палоса, якая ўтвараецца на фатаграфічным здымку вакол ярка асветленых бліскучых прадметаў або тых, што свецяцца.

[Ад лац. aureolus — пазалочаны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэо́л

(фр. auréole, ад лац. aureolus — пазалочаны)

1) светлы круг, ззянне вакол сонца, зорак і іншых яркіх прадметаў, 2) німб вакол галавы чалавека як сімвал святасці ў рэлігійным мастацтве;

3) зона паблізу радовішчаў, дзе назіраецца павышаная колькасць рудаўтваральных элементаў або іх спадарожнікаў;

4) перан. атмасфера славы, павагі, якая акружае каго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

успы́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

1. Раптоўнае загаранне, непрацяглы бляск, нядоўгае ззянне. Успышка бензіну. □ Зноў на рэйках нікога няма, а ад участка да ўчастка пакаціліся вогненныя ўспышкі. Васілеўская. Нечакана вокны ад агароду асвяціліся імгненнай успышкай маланкі. Даніленка. І следам за ўспышкай зарніц Даносіла ветрам здалёку Дыханне бурлівых крыніц. Кірэенка.

2. Раптоўнае кароткачасовае і моцнае праяўленне чаго‑н. Успышка тыфу. □ Яркімі ўспышкамі паўстаюць у маёй памяці абразкі самага ранняга дзяцінства. Бядуля. // Нечаканае праяўленне раздражнення, абурэння. Валенда панура маўчаў. Успышка гневу не зрабіла яго цвярозым. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўно́чны​II геагр. nördlich;

паўно́чнай шыраты́ nördlicher Bréite; nord-;

паўночнаняме́цкі nórddeutsch;

паўно́чна-ўсхо́дні nórdöstlich;

паўно́чна-захо́дні nórdwestlich; Nord-;

паўно́чнае ззя́нне Nórdlicht n -(e)s, -er;

паўно́чны за́хад Nórdwesten m -s; nórdisch;

паўно́чны хара́ктар der nórdische Charákter [kɑ-]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

północny

północn|y

1. паўночны;

wiatr ~y — паўночны вецер;

zorza ~a — паўночнае ззянне;

~y wschód — паўночны ўсход;

2. паўночны;

~a godzina — паўночная гадзіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Schímmer

m -s, -

1) ззя́нне, зіхаце́нне, бляск

2) про́бліск (надзеі і г.д.)

er hat kéinen (blássen) ~ davón — у яго́ няма́ (ніцкага) уяўле́ння аб гэ́тым

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)