По́быт 1 ’быт’ (ТСБМ). Укр. по́бут, по́бит ’тс’, рус. по́быт ’звычка’. Ад *po‑ і *bytъ. Развіццё семантыкі: ’быццё, знаходжанне’ > ’агульны ўклад і умовы існавання, быцця’. Паводле Булахава (Развіццё, 43), запазычана з украінскай. Да быт, быць (гл.).

По́быт 2 ’знаходжанне’ (ТСБМ). Ст.-укр. побытъ ’быццё’, польск., в.-луж., чэш., славац. pobyt ’знаходжанне’. Ад po‑ і *bytъ, якое ад *byti (ЭССЯ, 3, 155). Да быт, быць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

custom

[ˈkʌstəm]

1.

n.

1) звы́чка f., на́вык -у m.

custom to rise early — звы́чка ра́на ўстава́ць

2) звы́чай -ю m.

3) кліенту́ра f.

4) мы́та n. (на і́мпарт)

2.

adj.

1) зро́блены на замо́ву

custom clothes — во́пратка, шы́тая на замо́ву

2) які́ ро́біць на замо́ву

custom tailor — краве́ц, які́ шы́е на замо́ву

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

завядзёнка ж. разм.

1. Brauch m -(e)s, Bräuche, Sítte f -, -n; Hérkommen n -s, - (традыцыя);

2. (звычка) Gewóhnheit f -, -en, Gepflógenheit f -, -en;

гэ́та ў яго́ ў завядзёнцы er hat die Gewóhnheit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Gewóhnheit

f -, -en прывы́чка, звы́чка; звы́чай

aus ~ — па прывы́чцы

zur ~ wérden — стаць прывы́чкай [звы́чкай]

von séiner ~ ábgehen* — адмо́віцца ад сваёй прывы́чкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

абску́бці, ‑скубу, ‑скубеш, ‑скубе; ‑скубём, ‑скубяце; зак., каго-што.

1. Паабрываць, ачысціць, скубучы. [Кавалёў:] — Кажу — бяры! Хто там мне яго [цецерука] абскубе ды выпатрашыць. Чарнышэвіч. [Гукам:] — Колькі разоў я прасіў цябе: не чапай лісця. Дурная звычка! Гэтак ты за лета ўвесь каштан абскубеш. Шамякін. // Скубучы падраўноўваць, рабіць больш роўным, гладкім (пра сена, салому і пад.). Абскубці стог.

2. Пасашчыпваць, паз’ядаць траву (пра коней, авечак, птушак і пад.). Гусі і качкі абскублі.. [траву] так нізка і гладка, бы хто ножкамі штодзень рэгаў тут маладую атаву. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Consuetudo est altera natura (Cicero)

Звычка ‒ другая натура.

Привычка ‒ вторая натура.

бел. Сабака, калі звыкне па вокнах лазіць, пакуль здохне ‒ не перастане. Ад прывычкі, як ад хваробы, цяжка пазбавіцца. Гарбатага магіла спраміць. Да чаго бык прывык, па тым і рыкае. Ніхто нікому ў гусце не ўказчык: адзін любіць гарбуз, другі ‒ свіны храпічык.

рус. Привычка ‒ вторая натура. Привычка не рукавичка, не повесишь на спичку. В чём смолоду привычка, под старость неволя. Привыкнет собака за возом бежать, побежит и за санями. Трясёт козёл бороду, так привык смолоду.

фр. L’habitude est une seconde nature (Привычка ‒ вторая натура).

англ. Habit is second nature (Привычка ‒ вторая натура).

нем. Gewohnheit ist andere Natur (Привычка ‒ вторая натура).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

usage

[ˈju:sɪdʒ]

n.

1) карыста́ньне, абыхо́джаньне n.

The car has had rough usage — З машы́най абыхо́дзіліся нядба́ла

2) агу́льна прыня́ты звы́чай, звы́чка, умо́ўнасьці, пра́ктыка

3) нарма́льны спо́саб ужыва́ньня мо́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

но́раў, ‑раву, м.

1. Характар, сукупнасць псіхічных якасцей. Круты нораў. Вясёлы нораў. □ Нораву.. [Кірыла] быў неспакойнага. Лупсякоў. [Маўра] не стала пярэчыць [мужу]. Не магла. Гэта было не ў яе нораве. М. Ткачоў. / у перан. ужыв. На што вада, але і тая Не ўсюды роўны нораў мае. Спакойна ў ямах і заторах, Але капае дол у горах. Колас. Калгасныя коні .. былі розныя — і па выгляду, і па звычках, і па нораву. Ракітны.

2. звычайна мн. (но́равы, ‑аў). Звычай, уклад жыцця, звычка. Учора ў клубе Барыс праслухаў лекцыю аб норавах капіталістычнага грамадства. Жычка.

•••

З норавам — упарты, наравісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ганарлі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Перакананы ў сваёй вартасці, годнасці; горды. А я ганарлівы, што ў палкіх гадах Імкненні свае не запэцкаў. Лявонны. [Галіна], ганарлівая і прыгожая, пазірала на людзей і ішла, высока ўзняўшы сцяг. Галавач.

2. Ганарысты, фанабэрысты. Іван — малады яшчэ хлопец, рослы, статны, з прыгожым тварам. Па натуры .. добры, не ганарлівы, бо з людзьмі размаўляе ахвотна і ветліва. Кулакоўскі. // Які выражае гонар (у 2 знач.), поўны гонару. Ганарлівая ўсмешка. Ганарлівая самаўпэўненасць. □ — Жахліва, жахліва! — паўтараў.. [Вейс] і схіляў галаву. Куды падзелася ганарлівая звычка пазіраць на ўсіх з высока ўзнятай галавой? Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

habit

I [ˈhæbɪt]

n.

1) звы́чка, прывы́чка f., звы́чай -ю m.

the habit of smoking — звы́чка куры́ць

2) Biol. спо́саб ро́сту й разьвіцьця́ жывёліны ці расьлі́ны

a plant of trailing habit — сьце́лістая расьлі́на

II [ˈhæbɪt]

1.

n.

а) мана́ская ра́са

to take the habit — пастры́гчыся ў мана́хі, мана́шкі

б) амазо́нка (да́мскі гарніту́р для язды́ на ко́нях)

в) Archaic адзе́ньне n., убо́р -у m.

2.

v.t.

апрана́ць, адзява́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)