звы́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Павадка, прывычка.

Ведаць звычкі звера.

2. Звычай, традыцыя (разм.).

Мясцовая з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звы́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. звы́чка звы́чкі
Р. звы́чкі звы́чак
Д. звы́чцы звы́чкам
В. звы́чку звы́чкі
Т. звы́чкай
звы́чкаю		 звы́чкамі
М. звы́чцы звы́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звы́чка ж.

1. привы́чка; обыкнове́ние ср.; пова́дка;

2. на́вык м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звы́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

1. Павадка, прывычка. Нельга сказаць, каб не любіў.. [Макоўчык] пагаварыць з таварышамі, але меў звычку ў кожнай гаворцы шукаць нейкі сэнс, пагарджаў пустой балбатнёй. Мележ. Прыйшоўшы дадому,.. [Варвара] па звычцы спынілася ў дзвярах — выцерла ногі аб палавік. Васілевіч. У лесе егер Дзямід ведаў кожны кусцік, кожную птушку, кожнага звера з усімі яго звычкамі і норавамі. В. Вольскі.

2. Разм. Звычай, традыцыя. Нас ветрам прадзьмула дарога. І хоць не хацелі віна, Мы выпілі з нейкага рога, Па звычцы грузінскай — да дна. Калачынскі. У кожным краі свае звычкі. Недзе ж ядуць шампіньёны, а ў нас абыходзяць іх. Кандрусевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звы́чка ж.

1. (прывычка) Gewóhnheit f -, -en; Ángewohnheit f -, -en; Maníeren pl (манеры);

2. разм. (звычай, традыцыя) Brauch m -(e)s, Bräuche; Sítte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зама́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (разм., неадабр.).

Манера дзейнічаць, звычка, нораў.

Барскія замашкі.

Купецкія замашкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

у́зус, -у, м. (кніжн.).

Тое, што прынята, што стала звычайным, звычка.

Моўны ў. (ужыванне слоў, форм, што замацавалася ў мове).

|| прым. узуа́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

но́раў, -раву, мн. -равы, -аў, м.

1. Характар, сукупнасць душэўных якасцей.

Круты н.

Розныя па нораве.

2. Звычай, уклад жыцця, звычка.

◊

З норавам — упарты, наравісты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

привы́чка прывы́чка, -кі ж., звы́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

у́зус, ‑у, м.

Кніжн. Тое, што прынята, што стала звычайным; звычай, звычка.

[Ад лац. usus — карыстанне, ужыванне, звычай.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)