Лукшчы́ць ’лушчыць (боб, гарох)’ (астр., Сл. ПЗБ). Літуанізм. Параўн. літ. lùkštyti ’тс’. Гл. таксама звонкі варыянт лужджы́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гу́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Звонкі, выразны, далёка чутны. Гучным голасам прывітаў Шырокі маладых настаўнікаў. Колас. За дзвярамі пачуўся гучны тупат. Гартны.

2. Здольны ствараць чысты, звонкі гук. Гучная скрыпка. □ Дзесь збоку, яшчэ далей, Грае гучная труба. Колас.

3. перан. Які карыстаецца вялікай папулярнасцю; шырокавядомы. Гучная слава. □ Другі баран — ні «бэ», ні «мя», А любіць гучнае імя. Крапіва.

4. перан. Напышлівы, многаабяцаючы. Гучныя фразы. Гучная рэклама.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

donośny

звонкі, гучны, зычны, моцны;

donośny głos — гучны (моцны) голас

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

sonorous [ˈsɒnərəs] adj.

1. fml гу́чны, зво́нкі;

sonorous salutes шу́мныя прывіта́нні

2. fml урачы́сты, высакамо́ўны;

sonorous style рытары́чны стыль;

sonorous titles высо́кія зва́нні

3. ling. сано́рны (гук)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Зода ’сода’ (брасл., Сл. паўн.-зах.). Звонкі пачатак у выніку індывідуальнага азванчэння агульнабел. с‑ ці не пад уздзеяннем ням. Soda з пачатковым [z‑]?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

diamond [ˈdaɪəmənd] n.

1. алма́з, дыяме́нт;

a diamond mine алма́зная капа́льня;

a diamond ring брылья́нтавы пярсцёнак;

a diamond wedding BrE брылья́нтавае вясе́лле

2. pl. diamonds зво́нкі (у картах)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

апа́д, ‑у, М ‑дзе, м., зб.

Плады, што апалі з дрэў ад ветру, непагоды. Цябе любіў я і люблю, Мой звонкі лістапад, Вы ў грудзі, грукае ў зямлю Антонавак апад. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трымгаце́ць ‘ледзь свяціцца’ (Сцяшк. Сл.). Звязана з трымцець, трамцець (гл.), звонкі варыянт да трымкацець, гл. Не выключана кантамінацыя лексем трымце́ць і міргаце́ць (гл. мірга́ць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Schéllen

pl зво́нкі (масць у картах)

~ áusspielen — хадзі́ць з бу́бнаў [бу́бнамі]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Káro

n -s, -s

1) ромб

2) зво́нкі (у картах)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)