Ты́чаць ‘соваць, усоўваць, тыкаць’, ты́чыць ‘торкаць, уторкваць’ (ТС), ты́чяті ‘соваць, даваць’ (беласт., Сл. ПЗБ). Да тыкаць (гл.) паводле магчымага чаргавання ў прасл. *tykēti > *tyčeti > *tyčati ‘усоўваць, тыкаць’. Сюды ж ты́чма ‘не адыходзячы ад каго-небудзь, увесь час папікаючы’: тычма тырчыш (Нас.); як кантамінацыя з тырчма тырчаць (гл. тырчаць) з заменай першага спалучэння сінанімічным.

*Тыча́ць, тычя́ти ‘тырчаць’ (Клім.), тичйа́ти ‘тс’ (Горбач, Зах.-пол. гов.). Параўноўваюць са старым серб. тичати, харв. tičati ‘хавацца’, ‘здзіўляцца’, ‘сядзець на кутніках’, славен. tičáti ‘знаходзіцца, быць, тырчаць’, што выводзіцца з прасл. *tyčati, якое з *tykati ‘ўтыкаць, затыкаць’, ‘калоць, басціся’ (Сной₂, 763). Бязлай (4, 179) славен. tyča̋ti ‘быць заткнутым, утыкнутым’ трактуе як эсіў прасл. *ty̋kati ‘датыкацца, калоць, басціся’, які з’яўляецца ітэратывам ад *tъknǫti ‘тс’. Магчыма, да папярэдняга слова. Гл. таксама тыкаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

clog

[klɑ:g]

1.

v.(-gg-)

1) затыка́ць (-ца), запі́хваць (-ца), запру́джваць

Grease clogged the drain — Тлушч заткну́ў сьцёкавую трубу́

2) заміна́ць

2.

n.

1) перашко́да f.

2) кало́дка f., драўля́ныя кайданы́

3) чараві́кі з драўля́най падэ́швай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cork

[kɔrk]

1.

n.

1) ко́рак -ку m., кара́ ко́ркавага ду́бу

2) за́тычка f.

3) ко́ркавы дуб, ко́ркавае дрэ́ва

2.

v.t.

1) закарко́ўваць (пля́шку, бу́тлю)

2) затыка́ць за́тычкай

3) Figur. апано́ўваць, стры́мваць, зато́йваць (пачу́цьці)

4) чарні́ць падгарэ́лым ко́ркам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ву́ха, ‑а; мн. вушы, вушэй; н.

1. Орган слыху і раўнавагі ў пазваночных жывёл і чалавека. Сярэдняе вуха. Унутранае вуха. Чуў сваімі вушамі. □ Стары аглядаецца па баках, прыслухоўваецца то адным вухам, то другім... Бядуля.

2. Знадворная, вонкавая частка гэтага органа ў форме ракавіны вакол вушной адтуліны. Адмарозіць вушы. Доўгія вушы.

3. Разм. Слых. Чуткае вуха.

4. часцей мн. Бакавая адкідная частка шапкі, якая закрывае вушную ракавіну.

5. Прыстасаванне ў розных прадметах для больш зручнага карыстання (пад’ёму, вешання, пераноскі і інш.). Вуха ў збане. Вушы цэбра.

•••

Адным вухам (краем вуха) чуць гл. чуць.

Вуха (вушы) рэжа (дзярэ) гл. рэзаць.

Вухам не варухнуць гл. варухнуць.

Вушы аб’есці; з вушамі аб’есці гл. аб’есці.

Вушы вянуць — праціўна, не хочацца слухаць што‑н.

Вушы затыкаць гл. затыкаць ​1.

Галава і два вухі гл. галава.

Да вушэй — пра шырокую ўсмешку.

Дайсці да чыіх вушэй гл. дайсці.

(Есць), аж за вушамі трашчыць гл. трашчаць.

За вушы не адцягнеш гл. адцягнуць.

За вушы цягнуць каго гл. цягнуць.

З вуха на вуха; з вуха ў вуха — шэптам, пад сакрэтам сказаць што‑н.

З-за вуха біць гл. біць.

І вухам не весці гл. весці.

І сцены вушы маюць гл. сцяна.

Лавіць вухам гл. лавіць.

Мець вушы гл. мець.

Мець свае вочы і вушы гл. мець.

Мядзведзь на вуха наступіў гл. мядзведзь.

Навастрыць вушы гл. навастрыць.

На вуха (гаварыць, шаптаць, сказаць і пад.) — гаварыць ціха, наблізіўшыся да вуха субяседніка.

Над самым вухам (крычаць, шумець, раздавацца і пад.) — блізка, у непасрэднай блізкасці.

Накруціць вушы гл. пакруціць.

На свае (ўласныя) вушы чуць гл. чуць.

Наставіць (натапырыць) вушы гл. наставіць.

Не верыць сваім вушам гл. верыць.

Не ўбачыць як сваіх вушэй каго-чаго гл. убачыць.

Ні вуха, ні рыла — зусім нічога не разумець.

Па (самыя) вушы — вельмі глыбока, многа, моцна; поўнасцю. Седас па вушы ўвайшоў у справу. Чорны. [Антось:] — Дома работы па вушы: трэба араць, сеяць. С. Александровіч.

Прапусціць міма вушэй гл. прапусціць.

Пратрубіць (пракрычаць) вушы каму гл. пра-трубіць.

Развесіць (распусціць) вушы гл. развесіць.

Стаяць у вушах гл. стаяць.

Стрыгчы вушамі гл. стрыгчы.

Трымаць вуха востра гл. трымаць.

Тугаваты на вуха, тугі на вуха гл. тугі.

Увесці ў вушы каму гл. увесці.

Угразнуць па вушы ў чым гл. угразнуць.

Улавіць вухам гл. улавіць.

Хоць (ты) вушы затыкай гл. затыкаць ​1.

Хоць ты ў вуха кладзі гл. класці.

Як злавіць вухам гл. злавіць.

Як у вуху — зацішна, цёпла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chink

I [tʃɪŋk]

1.

n.

1) шчы́ліна, расшчэ́піна

2) слабо́е ме́сца, слабы́ бок

2.

v.t.

зама́зваць, затыка́ць шчы́ліны

3.

v.i.

трэ́скацца, расшчэ́пвацца

II [tʃɪŋk]

1.

n.

1) бра́згат -у m. (жале́за, манэ́ты)

2) informal манэ́ты; гато́ўка f.

2.

v.i.

бра́згаць, пабра́згваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

block​2 [blɒk] v.

1. блакі́раваць; затры́мліваць;

All the roads are still blocked after the heavy snowfall. Па дарогах нельга праехаць з-за моцнага снегападу.

2. перашкаджа́ць, ствара́ць ця́жкасці;

block an appointment перашко́дзіць назначэ́нню (на пасаду)

3. блакі́раваць (у спорце)

block in [ˌblɒkˈɪn] phr. v. накі́дваць план або́ чарнаві́к

block off [ˌblɒkˈɒf] phr. v. перакрыва́ць (дарогу)

block up [ˌblɒkˈʌp] phr. v. зачыня́ць; затыка́ць;

My nose is blocked up. У мяне заложаны нос.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wad

[wɑ:d]

1.

n.

1) кава́лачак, камя́к -а́ m. (ва́ты, во́ўны)

2) тугі́ скру́так, па́чак -ка m.

a wad of bills — па́чак банкно́таў

3) клак -а, пыж -а́ m. (у стрэ́льбе, патро́не)

4) Sl. гро́шы pl., бага́цьце n.

2.

v.t.

1) затыка́ць

2) забіва́ць кла́кам

3) набіва́ць (ко́ўдру, матра́с)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stop​2 [stɒp] v.

1. спыня́ць; спыня́цца; затры́мліваць; затры́млівацца

2. перастава́ць, сціха́ць;

Has it stopped raining yet? Дождж ужо пераста́ў (ісці)?

3. спыня́ць, перарыва́ць, прымуша́ць змо́ўкнуць;

4. перашкаджа́ць, стры́мліваць;

stop smb. doing smth. стры́мліваць каго́-н. ад яко́й-н. дзе́йнасці;

What is stop ping you? Што табе перашкаджае?

5. infml спыня́цца, гасцява́ць (нядоўга);

stop with smb. гасцява́ць у каго́-н.;

stop behind застава́цца апо́шнім

6. спыня́ць, блакі́раваць, перагаро́джваць;

stop one’s ears затыка́ць ву́шы;

stop teeth пламбава́ць зу́бы;

stop a bottle закарко́ўваць бутэ́льку;

stop smb.’s mouth затыка́ць каму́-н. рот (перан.);

stop a wound спыня́ць кровацячэ́нне з ра́ны

7. утры́мліваць, вылі́чваць; ураза́ць, урэ́зваць (выплату грошай)

8. ста́віць зна́кі прыпы́нку

9. sport адбіва́ць мяч (пра крыкет), блакі́раваць удар (пра бокс)

♦

stop at nothing ні пе́рад чым не спыня́цца;

stop short/dead рэ́зка спыні́цца;

stop smb. short рэ́зка перарва́ць каго́-н.

stop away [ˌstɒpəˈweɪ] phr. v. адсу́тнічаць;

stop away from a lecture адсу́тнічаць на ле́кцыі;

stop away from school не хадзі́ць у шко́лу

stop by [ˌstɒpˈbaɪ] phr. v. захо́дзіць, забяга́ць, загля́дваць (да каго-н.)

stop down [ˌstɒpˈdaʊn] phr. v. затыка́ць, закарко́ўваць (бутэльку)

stop in [ˌstɒpˈɪn] phr. v. BrE, infml сядзе́ць до́ма

stop off [ˌstɒpˈɒf] phr. v. (at/in) спыня́цца ў даро́зе, рабі́ць прыпы́нак

stop out [ˌstɒpˈaʊt] phr. v.

1. праця́гваць забасто́ўку

2. AmE браць акадэмі́чны адпачы́нак/во́дпуск

stop over [ˌstɒpˈəʊvə] phr. v. (in) рабі́ць прыпы́нак падча́с падаро́жжа;

We’ll stop over in Rome for an hour. Мы спыніліся ў Рыме на гадзіну.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

plug

[plʌg]

1.

n.

1) за́тычка f., ко́рак -ка m.

2) Electr. штэ́псэль -я m.

3) гідра́нт -а m.

4) spark plug — запа́льная сьве́чка (у аўтамашы́не)

5) informal, абве́стка, рэкля́ма (асабл. у ра́дыё або́ на тэлеві́зіі)

2.

v.

1) затыка́ць

2) informal рэклямава́ць

to plug a new product — рэклямава́ць но́вы праду́кт

•

- plug in

- pull the plug

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

shut [ʃʌt] v. (shut) зачыня́ць; зачыня́цца;

shut one’s eyes заплю́шчваць во́чы;

shut an umbrella зго́ртваць парасо́н;

shut one’s ears to smth./smb. не хаце́ць слу́хаць, затыка́ць ву́шы;

shut one’s eyes to smth. закрыва́ць во́чы на што-н., не хаце́ць ба́чыць

♦

shut one’s mouth slang закры́ць рот, замо́ўкнуць;

Shut your mouth! Заткніся!

shut away [ˌʃʌtəˈweɪ] phr. v. : shut oneself away жыць у адзіно́це, жыць само́тна

shut out [ˌʃʌtˈaʊt] phr. v. засланя́ць, загаро́джваць;

shut out light/noise не прапуска́ць святло́/шум

shut up [ˌʃʌtˈʌp] phr. v.

1. замыка́ць; зачыня́ць

2. infml замо́ўкнуць;

Shut up! Змоўкні!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)