Epilóg

m -s, -e

1) эпіло́г, заключэ́нне

2) заклю́чнае сло́ва

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

reasumować

reasum|ować

незак. рэзюмаваць, абагульняць;

~ując, ... — абагульняючы, ... (у заключэнне ...)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

няво́ля ж.

1. Únfreiheit f -; Sklaveréi [-və-] f - (рабства); Gefángenschaft f - (палон, заключэнне);

2. (патрэба, неабходнасць) Nötigung f -, Zwáng m -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пракуры́ст

(ням. Prokurist, ад лац. procurare = клапаціцца, кіраваць)

давераная асоба гандлёвага прадпрыемства, якая мае паўнамоцтвы на заключэнне ўсякіх дагавораў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прыва́тны в разн. знач. ча́стный;

заключэ́нне ад ~нага да агу́льнага — заключе́ние от ча́стного к о́бщему;

~ная ўла́снасць — ча́стная со́бственность;

~ная асо́ба — ча́стное лицо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

finally [ˈfaɪnəli] adv.

1. нарэ́шце; у рэ́шце рэшт, урэ́шце

2. у канцы́, напрыканцы́, на заканчэ́нне, у заключэ́нне;

And finally I would like to thank you all for help. І ў заключэнне я хацеў бы падзякаваць усім вам за дапамогу.

3. канчатко́ва;

The matter was not finally settled until later. Справа была канчаткова вырашана толькі пазней.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Schlíeßung

f -, -en

1) закрыццё

2) кане́ц, заканчэ́нне

3) заключэ́нне (дагавора)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

БЕРТЫЛЬЁН, Бертыён (Bertillon) Альфонс (22.4.1853, Парыж — 13.2.1914), французскі крыміналіст. Распрацаваў сістэму прыёмаў раскрыцця злачынства — судовую ідэнтыфікацыю, якая да пач. 20 ст. наз. бертыльянаж; потым выцеснена дактыласкапіяй. Удзельнічаў у суд. працэсе па справе Дрэйфуса ў якасці эксперта і даў памылковае заключэнне, па якім той быў асуджаны.

т. 3, с. 123

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

засудзі́ць, ‑суджу, ‑судзіш, ‑судзіць; зак., каго.

Прызнаўшы вінаватым, вызначыць меру пакарання ў судовым парадку; асудзіць. Яшчэ пры цары .. [Цімоха] засудзілі на два гады арыштанцкіх рот за падпал панскай стадолы. Колас. — Засудзяць.. — чую за спіной усхліп. У зале стаіць напружаная цішыня. Суддзя чытае абвінаваўчае заключэнне. Дадзіёмаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эксперты́за, ‑ы, ж.

1. Вывучэнне, даследаванне чаго‑н. з мэтай даць яму правільную ацэнку, зрабіць правільнае заключэнне і пад. На наступны дзень хімічная экспертыза Этнаграфічнага музея ўстанавіла, што зубы сапраўды пакрыты лускавінкамі золата. «Звязда».

2. Экспертная камісія. У мансійскую вёску выязджала экспертыза Акадэміі навук. Шынклер.

[Фр. expertise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)