схі́льны (да чаго-н) genéigt, veránlagt;

я схі́льны ду́маць … ich bin genéigt zu gláuben …; ich könnte beináh(e) gláuben …

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

эфекты́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць эфектыўнага. Прадукцыйнасць грамадскай працы — важнейшы паказчык эфектыўнасці вытворчасці. □ Трэба больш думаць, клапаціцца пра эфектыўнасць тэхнікі, адчуваць сваю ўласную адказнасць за гэта. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прася́кнуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак., чым.

Пранікнуцца, напоўніцца якім‑н. пачуццём, перакананнем, ідэяй. — Трэба прасякнуцца адказнасцю за даручаную вам справу і думаць аб гэтым кожную хвіліну. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., каго.

Разм. Тое, што і вінаваціць. [Павел Іванавіч:] — Я, калі пачынаю думаць пра гэта, дык, па праўдзе сказаць, перш за ўсё віню самога сябе. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пападу́маць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Думаць доўга, неаднаразова. Распрануўшыся, [Міхаленя] кінуў шынель на спінку ложка, азірнуўся. — Так і ляжаў адзін у палаце? — Але... Страшэнны сум. Затое пападумаў. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праду́маць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што. Дакладна, старанна абдумаць. Аўгіня прадумала ўсе спосабы і расказала аб іх бабцы Насці. Колас.

2. Думаць некаторы час. Прадумаць усю ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

expect

[ɪkˈspekt]

v.t.

1) чака́ць, спадзява́цца

2) разьлі́чваць, спадзява́цца

3) informal ду́маць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

за́ўтрашні mórgig;

за́ўтрашні дзень der mórgige Tag;

◊ не ду́маць пра за́ўтрашні дзень in den Tag hinéin lében; nicht an mórgen dénken*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

głowić się

незак. думаць, ламаць галаву, мазгаваць, спрабаваць зразумець

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

атума́ніцца, ‑нюся, ‑нішся, ‑ніцца; зак.

1. Зацягнуцца, накрыцца туманам, смугою; затуманіцца. // Зацягнуцца, страціць празрыстасць (пра вочы).

2. перан. Страціць здольнасць ясна думаць, разважаць; затуманіцца. [Стэфа:] — Атуманілася галава... Усё пераблыталася. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)