Такі, з якім цяжка згаварыцца; упарты. Дзед быў сёння на дзіва незгаворлівы. Ці не здагадаўся, што яго хочуць сасватаць на рызыкоўную справу — асаджваць пчол?Рылько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
prodigy
[ˈprɑ:dədʒI]
n., pl. -gies
цу́д -у m., дзіваn.; чаро́ўнасьць f.
child prodigy — вундэркі́нд -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
dziw, ~u
м.
1.дзіва, цуд;
istne ~y — сапраўдныя цуды (дзівосы);
dziw bierze — дзіва бярэ;
2. дзіўна;
nie dziw że ... — не дзіўна, што ...; нічога дзіўнага, што ...
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
ба́ечны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да байкі 1. Баечны сюжэт. Ваенны жанр.// Такі, як у казцы, дзівосны. Тут, што ні крок, то дзіва, Нібы баечны то кут!Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Аздзівя́ліць ’азадачыць, ударыць, стукнуць, выпіць’ (Нас.). Нас., 361, параўноўвае з адзевуліць (гл.). Гэтыя словы звязаць цяжка з прычыны цьмянага вакалізму і кантамінацыйнага словаўтварэння. Калі да дзіва, дзід (гл.), тады з адзівуліць. Параўн. абакуліць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Про́дзіў ’цуда з цудаў’ (Нас.): нейкий продзіў тут случыўся. З польск.przedziw(y) ’тс’, якое, магчыма, ад прым. przedziwny ’дзіўны; вычварны’, дзе prze‑ — прыстаўка са значэннем найвышэйшай ступені; dziwny, гл. дзіва. Гл. таксама прыдзіў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
размы́сліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.
Разм. Разважыць, абдумаць. [Ганна:] — Я не ведаю нічога! Ты ж гаворыш, бярэ дзіва. Так, на свеце ўсяго многа, Як размысліш унікліва І падумаеш над гэтым.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
raróg
rar|óg
м.
1.заал. сарыч, коршак (Falco Cherrug Gray);
2.перан.дзіва;
patrzeć na kogo jak na ~oga — глядзець (на каго) як на цуд (дзіва)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
замо́рскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца за морам. Даўно заморскія краіны Гукнулі ў вырай журавоў.Бялевіч.
2. Прывезены з-за мора, які прыбыў з-за мора. Заморскія госці. Заморскія тавары. □ За сталом він заморскіх крыніца цякла, Бегла музыка ўкруг на паўмілі.Купала.// Замежны, чужаземны, уласцівы чужым краям. Заморская мода.
3.(звычайнаўспалучэннісасловамі «цуд», «дзіва» і пад.). Уст. Пра што‑н. незвычайнае, нябачанае, дзіўнае. Заморскае дзіва. Заморскіх цуды. Заморскі звер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паспяша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Тое, што і паспяшацца. Палявою сцежкай, між жытоў, уподбег паспяшала да рэчкі дзяўчына.Краўчанка.Зноў дзіва: міма Алеся паспяшае да сходаў бацька. Весела падміргнуў сыну.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)