снягу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

1. У народных казках: дзяўчына са снегу, якая растала ўвесну.

2. мн. Канькі з моцна закругленымі насамі.

Бацька прывёз мне з горада снягуркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чаро́ўны, -ая, -ае.

1. Надзвычайна прыгожы; які зачароўвае, захапляе.

Чароўная дзяўчына.

Чароўная музыка.

2. Які мае адносіны да чараў (у 1 знач.); казачны, таемны.

Чароўная сіла.

Чароўная папарацькветка.

|| наз. чаро́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

groupie [ˈgru:pi] n. infml фана́тка, дзяўчы́на – пакло́нніца поп-музыка́нтаў, яка́я е́здзіць паўсю́дна за і́мі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

тынэ́йджэр

(англ. teenager)

юнак або дзяўчына ва ўзросце ад 13 да 19 гадоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

отрокови́ца ж., уст. (девочка-подросток) уст. дзяўчо́, -ча́ці ср.; (девушка) дзяўчы́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́нна, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Незамужняя дачка пана.

2. Маладая дзяўчына, якая належала да прывілеяваных пластоў грамадства ў дарэвалюцыйны час.

|| памянш.-ласк. па́нначка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

любата́, -ы́, ДМ -баце́, ж.

1. Тое, што люба, што выклікае захапленне прывабнасцю, прыгажосцю.

2. у знач. вык. Пра захапленне, зачараванне кім-, чым-н., задавальненне ад каго-, чаго-н.

Дзяўчына — проста л.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фрагме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Урывак якога-н. тэксту, мастацкага, музычнага твора.

Ф. з оперы «Дзяўчына з Палесся».

2. Абломак, рэшткі якога-н. твора мастацтва.

|| прым. фрагмента́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Mädel

n -s, - дыял. i разм. дзяўчы́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ко́ра

(гр. kore = дзяўчына)

статуя прама стаячай дзяўчыны ў доўгім адзенні ў старажытнагрэчаскім мастацтве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)