дзяўчы́на, -ы, мн. дзяўча́ты і (з ліч. 2, 3, 4) дзяўчы́ны, -ча́т, ж.

Паўналетняя незамужняя жанчына.

Юнакі і дзяўчаты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дзяўчы́на (мн. дзяўча́ты) ж. де́вушка, деви́ца, де́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дзяўчы́на, ‑ы; мн. дзяўчаты, ‑чат і (з ліч.) дзяўчыны, ‑чын; ж.

Паўналетняя незамужняя жанчына. Дзве дзяўчыны. □ Жаніўся Мартын, узяў сінявокую Грабарову Еву, сталую зграбную дзяўчыну і разумную. Колас. Бегаюць адна за адной дзяўчаты, умаўляюцца — куды збірацца гуляць. Мурашка. Чым дзяўчына стражэйшая, тым яна прыгажэйшая і даражэйшая. З нар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяўчы́на ж (júnges) Mädchen n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

дзяўчына / што ўступае ў шлюб: нявеста; дзеўчына, дзеўка (разм.); панна, паненка (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

чарнабро́вы, -ая, -ае.

3 чорнымі бровамі.

Чарнабровая дзяўчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дзеўчаня́ і дзеўчанё, -ня́ці, мн. -ня́ты, -ня́т, н.

Маленькая дзяўчына.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

няве́ста, -ы, ДМ -сце, мн. -ы, -ве́ст, ж.

1. Дзяўчына або жанчына, якая выходзіць замуж; маладая.

Жаніх і н.

2. Дзяўчына, якая дасягнула шлюбнага ўзросту.

У суседкі дачка ўжо н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дзе́ўчына ж., разг., см. дзяўчы́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

дзяўчо́, -а́ці, Т -о́м, н. (разм.).

Дзяўчына-паддетак.

За партай сядзела жвавае д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)