Gábe

f -, -n

1) дар, падару́нак

éine mílde ~ — мі́ласць, мі́ласціна

~n spénden — дава́ць мі́ласціну

2) здо́льнасць, та́лент; дар

die ~ der Réde — та́лент прамо́ўцы

3) да́ча, до́за; прыём (лекаў)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

gift

[gɪft]

1.

n.

1) падару́нак -ка m., дар -у m.

2) здо́льнасьць f., та́лент -у m., дар -у m.

a gift of painting — здо́льнасьць малява́ць

2.

v.t.

1) дары́ць; дарава́ць

2) дары́ць, абдо́рваць (напр. малады́х)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дая́ние ср., высок., уст., теперь ирон. дар, род. да́ру м., дару́нак, -нка м.; (пожертвование) ахвярава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

ганара́р

(лац. honorarium = узнагароджанне, ганаровы дар)

грашовае ўзнагароджанне, якое па дагавору атрымліваюць аўтары за свае творы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

подноше́ние ср.

1. (действие) паднашэ́нне, -ння ср., паднясе́нне, -ння ср.;

2. (угощение) частава́нне, -ння ср.; (подавание) падава́нне, -ння ср.;

3. (дарение) дарэ́нне, -ння ср.;

4. (дар) дар, род. да́ру м.; (подарок) падару́нак, -нка м.; гасці́нец, -нца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Дарава́ць. Гл. дар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дары́ць. Гл. дар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Даць. Гл. дар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

beneficence

[bəˈnefɪsəns]

n.

1) дабрачы́ннасьць, дабрадзе́йнасьць, мі́ласьцівасць f.

2) до́бры мі́ласьцівы ўчы́нак, дабро́ n., дар -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Та́лент ’надзвычайныя здольнасці’; ’чалавек з надзвычайнымі здольнасцямі’ (ТСБМ), ’прыродны дар, здольнасць’, ’пакліканне’ (Ласт., Сл. ПЗБ), тале́нт ’тс’ (Байк. і Некр.), та́лінт ’здольнасць да нейкага майстэрства ці мастацтва’ (Варл.). Праз польск. talent, з франц. talent ’здольнасць, прыродны дар’, што да лац. talentum ’грэчаская мера вагі і грашовая адзінка’ < грэч. ταλαντον ’тс’, гл. талант. Развіццё значэння ад ’каштоўная манета’, ’каштоўны дар’ да ’прыродны дар’, ’выключныя здольнасці’ (Брукнер, 564; Длугаш-Курчабова, 493).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)