круто́й​II (отвердевший, густой) круты́, густы́;

круто́е яйцо́ круто́е яйцо́;

круто́й кипято́к кі́пецень, вар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

частико́вый в разн. знач. часціко́вы;

частико́вая ры́ба часціко́вая ры́ба, часці́к;

частико́вый не́вод густы́ не́вад.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

густ, -у, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Адчуванне, разуменне прыгожага.

Апранацца з густам.

2. Схільнасць да чаго-н.

У розных людзей розныя густы.

Гэта мне па гусце (падабаецца).

3. Стыль, манера.

Зрабіць падарунак на свой г.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

◎ Кумя́ш ’густы суп’ (Сцяшк. Сл.). Да *камяж ад камок. камяк. Нерэгулярнае ўтварэнне. Імёны на ‑яж адпрыметнікавага паходжання (параўн. густы — гусцяж) (Сцяцко, Афікс. наз., 97).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

viscid

[ˈvɪsɪd]

adj.

густы́ і вя́зкі, лі́пкі, кле́йкі; цягу́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

то́ўсты, -ая, -ае.

1. Вялікі, значны ў аб’ёме, у абхваце, папярочным сячэнні.

Тоўстая бяроза.

Тоўстая вяроўка.

2. Які мае мажную, паўнацелую фігуру.

Т. чалавек.

3. Пра голас, гук: нізкі, густы.

|| наз. таўшчыня́, -і́, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

гушча́р, ‑у, м.

Густы ўчастак лесу. Непралазны гушчар. □ Загудзеў гушчар высозны — Беразняк, дубы і сосны, ліпы, ясені, яліны, Явары, кляны, асіны. Муравейка. // Густы зараснік чаго‑н. У чарацяным гушчары шчабеча ды шастае нейкая птушыная дробязь. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

bushy [ˈbʊʃi] adj.

1. густы́, калма́ты, пушы́сты;

a bushy tail пушы́сты хвост

2. пакры́ты куста́мі, заро́слы хмызняко́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

каме́дзь, ‑і, ж.

Густы клейкі сок некаторых дрэў, які выкарыстоўваецца ў тэхніцы і медыцыне.

[Грэч. kommidion.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

снабі́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Схільны да снабізму, які адрозніваецца снабізмам. // Характэрны для сноба. Снабісцкія густы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)