хва́ля
1. Wélle
грэ́бень хва́лі Wéllenberg
2.
хва́ля забасто́вак Stréikwelle
3.
даўжыня́ хва́лі Wéllenlänge
до́ўгія хва́лі Lángwellen
каро́ткія хва́лі Kúrzwellen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
хва́ля
1. Wélle
грэ́бень хва́лі Wéllenberg
2.
хва́ля забасто́вак Stréikwelle
3.
даўжыня́ хва́лі Wéllenlänge
до́ўгія хва́лі Lángwellen
каро́ткія хва́лі Kúrzwellen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ГУ́КАПІС у музыцы, увасабленне сродкамі музыкі розных гукавых і пазагукавых з’яў навакольнага свету. Апіраецца на
Н.А.Юўчанка.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
хва́ля, ‑і,
1. Вадзяны вал, які ўтвараецца гайданнем паверхні вады.
2.
3.
4.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даро́жка
1. (сцежка) Pfad
пешахо́дная даро́жка Fúßgängerweg
2. (спартыўная) Bahn
бегава́я даро́жка Láufbahn
во́дная даро́жка Schwímmbahn
га́равая даро́жка Áschenbahn
ледзяна́я даро́жка Éisbahn
блакі́тная даро́жка Wásserwege
3. (дыван, ходнік) Läufer
дывано́вая даро́жка Läuferteppich
4. (канаўка, паглыбленне) Rílle
5. (на магнітафоне) Spur
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
язы́кII
немецкий язы́к няме́цкая мо́ва;
дре́вний язы́к старажы́тная мо́ва;
иску́сственный язы́к шту́чная мо́ва;
разгово́рный язы́к размо́ўная мо́ва;
у́стный язы́к ву́сная мо́ва;
пи́сьменный язы́к пісьмо́вая мо́ва;
живо́й язы́к жыва́я мо́ва;
мёртвый язы́к мёртвая мо́ва;
звуково́й язы́к
литерату́рный язы́к літарату́рная мо́ва;
национа́льный язы́к нацыяна́льная мо́ва;
родно́й язы́к ро́дная мо́ва;
ро́дственный язы́к ро́днасная мо́ва;
◊
язы́к до Ки́ева доведёт
эзо́пов язы́к эзо́пава мо́ва.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
fala
fal|a1. хваля (і
2.
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
call
1) клі́каць, закліка́ць, зага́дваць
2)
а) скліка́ць, дава́ць сыгна́л
б) ва́біць, прына́джваць (зьвяра́)
3) выкліка́ць
4) будзі́ць
5) зваць, называ́ць
6) тэлефанава́ць, звані́ць
7) лічы́ць, уважа́ць
8) дамага́цца, жада́ць
9) абвяшча́ць, прадка́зваць, прадба́чваць
1) го́ласна гавары́ць, крыча́ць; гука́ць
2) наве́дваць
1) гука́ньне
2)
3) сыгна́л трубы́ (у во́йску)
4) за́клік, зваро́т -у
5) дзелавы́ візы́т; наве́даньне хво́рага ле́карам
6) каро́ткія адве́дкі
7) тэлефо́нны звано́к
•
- be at call
- be on
- call back
- call down
- call in
- call into being
- call into existence
- call off
- call on
- call out
- call up
- within call
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
сістэ́ма, ‑ы,
1. Сукупнасць заканамерна звязаных паміж сабой элементаў (прадметаў, з’яў, поглядаў, ведаў і пад.), якія складаюць пэўнае цэласнае ўтварэнне, адзінства.
2. Парадак, абумоўлены правільным размяшчэннем і ўзаемнай сувяззю частак чаго‑н.
3. Форма арганізацыі, будова чаго‑н. (дзяржаўных, палітычных, гаспадарчых адзінак, устаноў і пад.).
4. Сукупнасць гаспадарчых адзінак, блізкіх па сваіх задачах і арганізацыйна аб’яднаных у адзінае цэлае.
5. Структура, якая складае адзінства ўзаемна звязаных частак.
6. У батаніцы і заалогіі — класіфікацыя, групаванне.
7. У геалогіі — сукупнасць пластоў горных парод, якая характарызуецца пэўнымі выкапнямі, фаунай і флорай.
•••
[Грэч. systēma — цэлае, складзенае з частак, злучэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)