така́рня, ‑і, ж.

Такарная майстэрня. А пасярод двара доўгі нізкі будынак, цагляны. Тут мясціўся кавальскі цэх, ліцейня, такарня і бля[х]арня. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шматмільённы, ‑ая, ‑ае.

Колькасцю, коштам і пад. у шмат мільёнаў. Шматмільённы чытач Савецкага Саюза патрабуе гэтых [новых] кніг ад сваіх пісьменнікаў. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абледзяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты лёдам. Агні па-незвычайнаму іскрыліся за абледзянелымі шыбамі акна. Галавач. Панура абвіслі да самай зямлі абледзянелыя галінкі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жо́ўклы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Жоўты, пажаўцелы. Лісце вільготнае, Жоўклае падала з дрэў.. Куляшоў. Палкоўнік здзіўлена прыўзняў галаву, варухнуў жоўклымі, зморшчанымі павекамі. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазавуго́ллю, прысл.

За вугламі; тайна, хаваючыся. Шаптацца пазавуголлю. □ [Мікіта:] — Навошта сачыць вось так, тулячыся пазавуголлю, навошта заняцца за чалавекам, як на аблаве? Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазамо́рвацца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.

Замарыцца — пра ўсіх, многіх. — Пазаморваліся [камсамольцы]: начамі ж не спяць, вартуюць, — а ўдзень і дома праца. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палахлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць палахлівага. Дзяўчаты паціху шэпчуцца і дапытлівымі поглядамі цікуюць за хлапцамі. У іхніх поглядах і насцярожанасць і палахлівасць. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спра́жыцца, ‑жыцца; зак.

Стаць гатовым у выніку пражання. Мы [салдаты] стаім на каленках супроць печы і чакаем, пакуль спражыцца на вячэру гарох. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яфрэ́йтар, ‑а, м.

Першае вайсковае званне, якое прысвойваецца салдату. Мікіта за добрую службу выйшаў у яфрэйтары. Галавач. // Асоба, якая мае гэта званне.

[Ням. Gefreiter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збядне́лы, ‑ая, ‑ае.

Які збяднеў, стаў бедным. У скрыпача валасы былі гладка, акуратна прычасаны, і ўвесь ягоны выгляд паказваў на збяднелага інтэлігента. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)