недахо́п, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Памылка, хіба; недасканаласць чаго-н.; адмоўная рыса ў каго-н.

Выявіць недахопы ў рабоце.

2. Адсутнасць неабходнай колькасці каго-, чаго-н.; патрэба ў кім-, чым-н.

Н. урачоў.

Н. будаўнічых матэрыялаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прояви́ть сов.

1. (обнаружить) праяві́ць, вы́явіць; (показать — ещё) паказа́ць;

прояви́ть хра́брость праяві́ць (паказа́ць) хра́брасць;

прояви́ть свои́ зна́ния праяві́ць (вы́явіць, паказа́ць) свае́ ве́ды;

2. фото праяві́ць;

прояви́ть сни́мок праяві́ць зды́мак;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ро́сшук, росшукі ’следчыя і аператыўныя дзеянні з мэтай выявіць злачынца, украдзеную маёмасць і да т. п.’ (ТСБМ). Калька з рус. розыск (< роз- + иска́ть = шука́ць) пры ад’ідэацыі польск. poszukiwania ’пошукі’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

амбі́цыя

(польск. ambicja, ад лац. ambitio)

абвостранае самалюбства, празмернае пачуццё асабістай годнасці;

кінуцца ў амбіцыю — выявіць крайнюю крыўдлівасць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мікрасейсмі́чны

(ад мікра + сейсмічны)

звязаны з ваганнямі зямной паверхні, якія можна выявіць толькі пры дапамозе сейсмографа (параўн. макрасейсмічны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

насту́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што. Выявіць што‑н. пастукваннем. Настукаць пустату 2 сцяне.

2. Разм. Надаваць кухталёў; набіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odsłonić

зак.

1. адкрыць;

2. выявіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́разить сов.

1. вы́явіць; паказа́ць; перада́ць; адлюстрава́ць;

2. вы́казаць;

3. мат. вы́разіць; см. выража́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абма́цаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

1. Памацаць з усіх бакоў з мэтай агляду; уважліва агледзець.

Доктар абмацаў хворага.

2. перан. Знайсці, намацаць, выявіць, шукаючы; высачыць, выведаць.

А. яблыкі ў торбе.

Бяда, калі абмацаюць бандыты.

|| незак. абма́цваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прызво́ліцца ’прызнацца’ (астрав., Сл. ПЗБ). Магчыма, звязана са ст.-бел. призволити ’дазволіць’, укр. призво́лити ’выявіць ласку, міласць; даць дазвол, згоду на што-небудзь’, што можа сведчыць на карысць уласнага развіцця на ўсх.-слав. моўнай глебе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)