Lüge

f -, -n хлусня́

éine fáustdicke ~ — страшэ́нная [гру́бая] хлусня́

éine frómme ~ — хлусня́ [падма́н] дзеля́ рату́нку

j-n ~n stráfen — выкрыва́ць каг- ó-н. у хлусні́

◊ ~n háben kúrze Béine — у хлусні́ каро́ткія но́гі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

expose [ɪkˈspəʊz] v.

1. пакіда́ць незасцяро́жаным (ад небяспекі, сонца, дажджу і да т.п.);

not to be exposed to light не пакіда́ць пад уздзе́яннем святла́;

people exposed to high levels of radiation лю́дзі, які́я знахо́дзяцца пад уздзе́яннем высо́кіх доз радыя́цыі;

Don’t expose the child to strong sunlight. Не пакідайце дзіця на моцным санцапёку.

2. выкрыва́ць, выяўля́ць;

expose the truth/one’s fears выяўля́ць пра́ўду/стра́хі

3. рабі́ць вы́трымку (у фатаграфіі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

раскрыва́ть несов.

1. (коробку, дверь и т. п.) адчыня́ць; (широко) расчыня́ць;

2. (обнажать) раскрыва́ць;

раскрыва́ть грудь раскрыва́ць гру́дзі;

3. (рот) разяўля́ць;

4. (глаза) расплю́шчваць;

5. (книгу) разго́ртваць;

6. перен. (разоблачать) выкрыва́ць; (тайну) раскрыва́ць;

◊

раскрыва́ть объя́тия прыма́ць у абды́мкі;

раскрыва́ть свои́ ка́рты раскрыва́ць свае́ ка́рты;

раскрыва́ть ско́бки раскрыва́ць ду́жкі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

sniff

[snɪf]

1.

v.i.

1) ню́хаць

2) шмо́ргаць но́сам

3) незадаво́лена фы́ркаць

She sniffed at the present to show her contempt — Яна́ скрыві́лася на падару́нак, каб паказа́ць сваю́ пага́рду

2.

v.t.

1) ню́хаць, чуць ню́хам (пра саба́ку)

2) уця́гваць, удыха́ць но́сам

3) Figur. выкрыва́ць, выню́хваць (змо́ву, небясьпе́ку)

3.

n.

1) чмы́ханьне n.

2) уды́х -у m.; удыха́ньне n.

3) нюх, пах -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bare

[ber]

1.

adj. barer, barest

1) го́лы; нічы́м не пакры́ты, аго́лены

2) нехава́ны, адкры́ты

the bare truth — шчы́рая пра́ўда

3) пусты́

The room was bare of furniture — Пако́й быў пусты́, бяз мэ́блі

4) про́сты, неўпрыго́жаны

5) зно́шаны, вы́церты

6) як то́лькі; якра́з

He earns a bare living — Ён зарабля́е як то́лькі пражы́ць

2.

v.t.

1) раскрыва́ць, выкрыва́ць (пра́ўду)

2) агаля́ць

•

- lay bare

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bare​1 [beə] adj.

1. аго́лены; непакры́ты;

bare walls го́лыя сце́ны (без карцін);

The trees are already bare. Hа дрэвах ужо няма лістоты.

2. го́лы, непрыкры́ты;

bare facts го́лыя фа́кты;

bare excuses пусты́я адгаво́ркі;

tell the bare truth каза́ць чы́стую пра́ўду

3. мізэ́рны, мініма́льны, нязна́чны;

a bare chance мініма́льны шанс;

a bare minimum то́лькі мі́німум

♦

the bare bones

1) су́тнасць (чаго-н.)

2) го́лыя фа́кты;

fight with bare hands бі́цца го́лымі рука́мі (без зброі);

lay smth. bare fml выкрыва́ць, раскрыва́ць (сакрэт)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

*Лі́чыць, паўд.-пін. лы́чыты ’пасаваць, ісці да твару’ (Нар. лекс.), укр. ли́чити, личить ’быць да твару’, ’падыходзіць, пасуе’, рус. ли́чить ’наводзіць бляск’, личи́т ’пасуе, падыходзіць’, ст.-рус. личити ’выкрываць’, чэш. líčiti ’маляваць, рабіць ружовым’, ’прадстаўляць’, ’бяліць’; славац. líčiť ’грыміраваць’, ’падмалёўваць’, ’выяўляць; жыва апавядаць’, славен. líčiti ’рабіць прыгажэйшым’, ’выгладжваць, паліраваць’, ’грыміраваць’, серб.-харв. ли́чити ’быць падобным’, ’бяліць’, ’аздабляць’, ’надаваць форму’, ли́чи ’падыходзіць’, макед. личи ’аздабляць’, ’быць падобным, адпаведным, быць да твару’, балг. лича́ ’быць прыметным, падобным’, личи́ ’здаецца’, ц.-слав. личити ’абвяшчаць, паведамляць, рабіць яўным’. Прасл. ličiti ’утвараць, рабіць прыметным, падобным, пазначаць’, роднаснае з лік 2 (гл.). Параўн. таксама ліцаваць 2.

Лічы́ць ’называць лікі ў паслядоўным парадку’, ’вызначаць колькасць, суму’, ’дапускаць, прымаць у разлік, пад увагу’, ’прызнаваць’ (Нас., Грыг., Гарэц., Бяльк., Касп., Шат., ТС, ТСБМ, Растарг.), ’прытрымлівацца пэўнай думкі’ (Сл. ПЗБ), лічы́цца ’быць у разліку’, ’цаніцца’, ’ставіць сябе на ўзровень з іншымі’ (ТСБМ, Нас., ТС), ст.-бел. личити ’вызначаць суму, колькасць’, ’адлічваць, адмяраць’, ’расцэньваць’, ’адносіць да чаго-н.’ (Рукапіс ТСБМ). Укр. лічи́ти (< польск.), личи́ти, рус. пск., кур., тул., арханг. ли́чи́ть, польск. liczyć, н.-луж. licyś, в.-луж. ličić, чэш., мар. líčit, ст.-слав. личити. Паўн. прасл. ličiti, роднаснае з літ. likúoti ’лічыць’, лат. līkt ’старгоўвацца, дамаўляцца пры куплі-продажу’, лац. licēre ’быць выкладзеным для продажу’, licet ’дазволена (для продажу)’ (Бернекер, 720–721; Фасмер, 2, 496; Слаўскі, 4, 245–246; БЕР, 3, 441–442). Этымалагічна тоеснае да лі́чыць (гл.) зрабіла лексіка-семантычную эвалюцыю накшталт: ’паказваць добрым бокам’ > ’апавяшчаць’ > ’лічыць, весці ўлік’ (Трубачоў, Эт. сл., 15, 83).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

nail​2 [neɪl] v.

1. забіва́ць (цвікі), прыбіва́ць (цвікамі);

He was nailed to the cross. Ён быў прыбіты да крыжа/распяты на крыжы; (таксама перан. AmE Ён быў жорстка пакараны.)

2. прыко́ўваць, прыця́гваць (увагу, позірк)

3. infml хапа́ць, хвата́ць, ца́паць, арышто́ўваць

4. выкрыва́ць (чыю-н. хлусню)

♦

nail one’s colours to the mast адкры́та абараня́ць/адсто́йваць свае́ по́гляды (да канца́), займа́ць непрыміры́мую пазі́цыю; не здава́ць пазі́цыі

nail down [ˌneɪlˈdaʊn] phr. v.

1. прыбіва́ць

2. прыстава́ць; прыпіра́ць да сце́нкі; прымуша́ць; лаві́ць на сло́ве

3. дакла́дна вызнача́ць;

nail down some facts удакладня́ць, правяра́ць некато́рыя/пэ́ўныя фа́кты

nail up [ˌneɪlˈʌp] phr. v.

1. забіва́ць (дзверы, вокны)

2. прыбіва́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

überführen

I ǘberführen

vt

1) пераво́зіць

2) пераво́дзіць (у іншую ўстанову)

3) перадава́ць (ва ўласнасць)

den Betríeb in privátes Éigentum ~ — перада́ць прадпрые́мства ў прыва́тную ўла́снасць, прыватызава́ць прадпрые́мства

II überfǘhren

vt (G) выкрыва́ць (каго-н. у чым-н.)

er wúrde der Lüge überfǘhrt — яго́ злаві́лі на хлусні́, яго́ абвінава́цілі ў хлусні́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

открыва́ть несов.

1. (дверь, окно, шкатулку) адчыня́ць, адкрыва́ць; (штору, занавес) адкрыва́ць;

2. (начинать) пачына́ць, распачына́ць; (собрание, заседание и т. п.) адкрыва́ць;

3. (класть начало существованию) адкрыва́ць;

4. (пускать, вводить в действие) пуска́ць, дава́ць, адкрыва́ць;

5. (предоставлять) адкрыва́ць, дава́ць;

6. (обнажать) адкрыва́ць;

7. (раскрывать) разго́ртваць; (глаза) расплю́шчваць, адкрыва́ць; (рот) разяўля́ць, адкрыва́ць;

8. перен. (разоблачать) выкрыва́ць, выяўля́ць;

9. перен. (откровенно сообщать) адкрыва́ць, выка́зваць;

10. (о научных открытиях) адкрыва́ць; см. откры́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)