Dólmetscher

m -s, -

1) (ву́сны) перакла́дчык

2) тлумача́льнік, камента́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verbál

[vεr]

a

1) ву́сны, верба́льны

2) грам. дзеясло́ўны, аддзеясло́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

orál

a

1) ву́сны

2) звя́заны з ро́там, ара́льны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

стулі́цца, стулю́ся, сту́лішся, сту́ліцца; зак.

1. Скурчыцца; сагнуцца.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пра губы, вочы і пад.: шчыльна сціснуцца, заплюшчыцца.

Вусны стуліліся ад злосці.

3. Схавацца дзе-н. за што-н. (разм.).

С. за кустом.

|| незак. сту́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. сту́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўраскры́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі раскрыты, прыадкрыты. Ева стаіць воддаль, яе прыпухлыя вусны паўраскрыты, карыя вочы пабліскваюць хітравата і задзірліва. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

interpreter

[ɪnˈtɜ:rprɪtər]

n.

1) тлумача́льнік, інтэрпрэта́тар -а m.

2) ву́сны перакла́дчык

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

by word of mouth

з ву́снаў у ву́сны, ву́сным шля́хам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пасмы́квацца, ‑аецца; незак.

Рабіць міжвольныя сутаргавыя рухі (пра рысы твару). Кастусь устаў. У яго пасмыкваліся вусны і шчака, дрыжала левае павека. Караткевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mündlich

1.

a ву́сны, сло́ўны

2.

adv ву́сна, на сло́вах

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

blubbery

[ˈblʌbəri]

adj.

1) таўсты́, адтапы́раны

blubbery lips — адтапы́раныя ву́сны

2) тлу́сты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)