áuflockern

vt рыхлі́ць; паслабля́ць (вузел); размякча́ць; узбіва́ць (падушкі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

адвяза́ць, ‑вяжу, ‑вяжаш, ‑вяжа; зак., каго-што.

Развязаўшы вузел, аддзяліць. Адвязаць вяроўку. // Вызваліць ад прывязі, зрабіць непрывязаным. [Ваўчок] адвязаў ад слупка каня і ўзяў у рукі лейцы. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўшэ́пт, ‑у, М ‑пце, м.

Нягучная гаворка, амаль шэпт. Хутка начальніцкі гнеў улёгся, і тады пачуўся паўшэпт дзядзькі Косці: — Заўтра чакаецца налёт савецкай авіяцыі на вузел... Шчарбатаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kink [kɪŋk] n. (in)

1. пятля́; ву́зел

2. загі́б, загі́н; зало́м

3. завіто́к (валасоў)

4. infml заско́к; выкрута́сы, вы́верт (пра чалавека)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

railway [ˈreɪlweɪ] n. BrE чыгу́нка;

a railway time-table раскла́д цягніко́ў;

a railway station чыгу́начная ста́нцыя;

a railway junction чыгу́начны ву́зел

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Плошчык ’прамы вузел’ (ТС). Відаць, ад словазлучэння плоскі вузельчык.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

разбэ́рсвацца разм sich lösen; sich lóckern (пра вузел і пад.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

untie

[,ʌnˈtaɪ]

v.t. -tied, -tying

1) разьвя́зваць (ву́зел, па́чку)

2) выясьня́ць, высьвятля́ць; вытлума́чваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Вузяльні́ца ’хвароба пшаніцы і ячменю, калі ў каласах з’яўляецца чорны парашок’ (Мат. Гродз.). Магчыма, ад ву́зел, бо колас, заражаны гэтай хваробай, выдаецца вузлаватым ці на падставе веравання, што завязаны вузел з жытніх сцяблоў можа прыносіць гаспадару поля няшчасце; параўн. за́вітка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мазгале́зіна ’сукаватае палена’ (ашм., Сцяшк. Сл.). Балтызм. Параўн. літ. mãzgas ’вузел’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)