Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
такт¹, -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.
1. Метрычная музычная адзінка: кожная з роўных па працягласці долей, на якія дзеліцца музычны твор па ліку метрычных націскаў у ім.
Прайграць восем тактаў.
2. Рытм якога-н. руху, дзеяння.
Адбіць т.
3. Частка рабочага цыкла якога-н. механізма (спец.).
Т. поршня паравой машыны.
|| прым.та́ктавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
во́сьмы, ‑ая, ‑ае.
1.Ліч.парадк.давосем. Восьмы год.
2.узнач.наз.во́сьмая, ‑ай, ж.Нота працягласцю ў адну восьмую частку цэлай ноты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фанфары́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Трубач, які выконвае фанфару (у 2 знач.). Восем фанфарыстаў, усе аднолькавыя, як браты-блізнюкі, стаяць шарэнгай з узнятымі трубамі...Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
акто́д
[ад лац. octo = восем + (электр)од]
электронная лямпа з васьмю электродамі (катодам, анодам і шасцю сеткамі).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АКТА́ЭДР (ад грэч. oktō восем + hedra грань, мяжа), адзін з 5 правільных мнагаграннікаў. Мае 8 трохвугольных граняў, 12 рэбраў і 6 вяршыняў, у кожнай з якіх збягаюцца па 4 рабры. Аб’ём актаэдра
, дзе a — даўжыня рабра.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АКТЭ́Т (італьян. ottetto ад лац. octo восем) у музыцы, 1) ансамбль з 8 выканаўцаў — інструменталістаў ці вакалістаў. Складаецца спецыяльна для выканання пэўных твораў, часам устойлівы калектыў.
2) Муз. твор для 8 салістаў-інструменталістаў (найчасцей камерныя творы ў санатнай цыклічнай форме) ці для 8 пеўчых галасоў.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
небага́та,
1.Прысл.да небагаты.
2. Мала, у невялікай колькасці. Ісці засталося небагата, якіх кіламетраў з восем.Лынькоў.Горад толькі прачынаўся. Людзей на вуліцах было небагата.Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
куб¹, -а, мн. кубы́, -о́ў, м.
1. Геаметрычнае цела — правільны шасціграннік, усе грані якога квадраты.
2. У матэматыцы: здабытак ад множання якога-н. ліку на самога сябе двойчы, трэцяя ступень ліку.
Восем — гэта к. двух.
3. Кубічны метр як мера аб’ёму (разм.).
К. дроў.
|| памянш.ку́бік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).
|| прым.кубі́чны, -ая, -ае.
К. будынак.
К. корань.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
малале́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Рмн. ‑так; ж.
Тое, што і малалетак. [Паўлік] малалетка яшчэ. Няма сямі год.Пальчэўскі.Малалетка яна [дзяўчына]. Гэтак класаў сем ці восем кончыла.Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
