небага́та,
1. Прысл. да небагаты.
2. Мала, у невялікай колькасці. Ісці засталося небагата, якіх кіламетраў з восем. Лынькоў. Горад толькі прачынаўся. Людзей на вуліцах было небагата. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)