каза́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да казака ​1, казакоў, належыць ім. Казацкі конь. Казацкія вусы. // Які складаецца з казакоў; які мае адносіны да войска, што складаецца з казакоў. Казацкае войска. Казацкі полк. Казацкі афіцэр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наступа́ющий​I прил., воен., перен. наступа́ючы;

наступа́ющие войска́ наступа́ючыя во́йскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інфантэ́рыя, ‑і, ж.

Старая назва пяхоты, пяхотнага войска.

•••

Генерал ад інфантэрыі гл. генерал.

[Іт. infanteria ад infante — пехацінец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лейб-гва́рдыя, ‑і, ж.

Прывілеяванае войска ў шэрагу манархічных дзяржаў (першапачаткова — ахова манарха).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

huf, ~u

м. уст. войска

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ла́гер, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Часовая стаянка, пасяленне, звычайна пад адкрытым небам, у палатках.

Турысцкі л.

Разбіць л.

2. Месца для ўтрымання вялікай колькасці ваеннапалонных ці зняволеных людзей.

Л. для ваеннапалонных.

3. Часовая стаянка войска ў палявых умовах, а таксама войска, размешчанае такім чынам; сталае месцазнаходжанне партызан, паўстанцаў.

4. перан. Грамадска-палітычная групоўка, кірунак.

Л. міру.

○

Піянерскі лагер — выхаваўча-аздараўленчая ўстанова для піянераў і школьнікаў у СССР.

|| прым. ла́герны, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.).

Л. збор.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

страле́ц, -льца́, мн. -льцы́, -льцо́ў, м.

1. гіст. У рускай дзяржаве 16—18 стст.: ваеннаслужачы асобага пастаяннага войска.

2. Тое, што і стралок (у 1 знач.; разм.).

|| прым. страле́цкі, -ая, -ае (да 1 знач.).

С. бунт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трыу́мф, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. У Старажытным Рыме: урачыстая сустрэча палкаводца і яго войска ў сувязі з дасягнутай перамогай.

2. Наогул выдатны поспех, бліскучая перамога ў чым-н.

Т. балета.

|| прым. трыумфа́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гайдама́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гайдамака (у 1, 2 знач.). Гайдамацкае войска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэманцёр, ‑а, м.

Спец. уст. Афіцэр дарэвалюцыйнай арміі, які займаўся закупкай коней для войска.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)