dochowywać

незак. захоўваць;

~ć wiary — захоўваць веру; верыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

упэ́ўнены, -ая, -ае.

Які цвёрда верыць у што-н., перакананы ў чым-н.; цвёрды, рашучы.

У. ў поспеху.

У. ў сабе (не сумняваецца ў сваіх сілах, магчымасцях). Упэўнена (прысл.) гаварыць.

У. крок.

У. адказ.

◊

Будзь упэўнены — не сумнявайся, не турбуйся (усё будзе так, як трэба).

|| наз. упэ́ўненасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

даве́рлівы

1. (які лёгка верыць у шчырасць) léichtgläubig; gútgläubig;

2. (заснаваны на даверы) vertráuensvoll; vertráuensselig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

згавары́ць, ‑вару, ‑ворыш, ‑верыць; зак., каго-што.

Разм. Прагаварыць, сказаць. Толькі ты згаворыш пацеры Над нядоляю маёй, Толькі вочы мае мацеры Затуманяцца слязой. Жылка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папагавары́ць, ‑вару, ‑ворыш, ‑верыць; зак.

Разм. Гаварыць доўга, неаднаразова. У людзей жа гэтак: хочуць дабра ці бяду жадаюць, усё адно раней папагавораць, пагалоску пусцяць. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэлігі́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае сувязь з рэлігіяй, з верай у бога. Рэлігійны абрад. Рэлігійнае свята.

2. Які верыць у бога, набожны. Рэлігійны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gláubensstark

a перакана́ны, які́ цвёрда ве́рыць, сто́йкі ў сваі́х перакана́ннях

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Паве́р ’крэдыт’ (Нас., Гарэц., Яруш., Др.-Падб.). Ад паверыць < верыць (гл.). Уласна белар. У слоўніку Даля рус. пове́р адзначаецца як заходняе. Шырокае бытаванне набыло ў пачатку XX ст. (Гіст. лекс., 240).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ве́ра, -ы, ж.

1. Упэўненасць у кім-, чым-н.

В. ў свае сілы.

В. ў людзей.

2. Перакананне ў існаванні звышнатуральных сіл.

В. ў Бога.

3. Тое, што і рэлігія.

Хрысціянская в.

Чалавек другой веры.

◊

Браць (узяць) на веру (разм.) — верыць, давяраць (паверыць, даверыць) без доказаў.

Верай і праўдай (служыць) — аддана, чэсна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

swear by

а) прысяга́ць на каго́-што

б) мо́цна ве́рыць у каго́-што

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)