Па́ска2 ’пасьба’ (круп., Сл. ПЗБ). Да па́сці (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 47.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
аста́тні
1. остально́й;
а. тава́р яшчэ́ не паступі́ў — остально́й това́р ещё не поступи́л;
2.разг. после́дний, оста́тний;
~няя бу́лка хле́ба — после́дняя буха́нка хле́ба
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
піро́г, ‑рага, м.
Булка, пераважна падоўжанай формы і з якой‑н. начынкай. Пірог з макам. Пірог з павідлам. □ Набліжалася свята Кастрычніка. Кожны ўспамінаў, як ён летась святкаваў гэты дзень у сябе дома, як маці вешала чыстыя фіранкі, засцілала накрухмалены кужэльны абрус, пякла смачныя пірагі.Грахоўскі.
•••
Вароты пірагамі падпёртыдзе,укагогл. вароты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Wecken
I Wecken
m -s, - бу́лка, са́йка
II Wécken
n -s
1) пад’ём, пабу́дка
2) вайск. ра́нішняя зара́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
maślany
maślan|y
маслены; з маслам;
bułka ~a — здобная булка;
oczy ~e пагард. масляныя вочы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Бабу́шкі ’галкі з цеста’ (Бяльк.). Рус.дыял.бабу́шка ’белая булка; грудка ў цесце’. Як і іншыя словы падобнага тыпу (і форма, і семантыка), няяснага паходжання, ёсць думка (Попавіч, ЈФ, 19, 168), што ў аснове ляжыць прасл.bab‑|bob‑|bǫb‑ ’круглы прадмет’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бука́та ’булка хлеба’ (Касп., Гарэц., Др.-Падб., Інстр. I), бука́тка (Нас.). Запазычанне з рум. мовы (праз укр.бука́та або польск.bukata ’тс’). Рум.bucátă ’кусок’ (паходзіць з лац.buccata). Спецыяльна аб бел. слове гл. Врабіе, Зб. Расэці, 994; ён жа, RomSl., 14, 134 (лічыць, што пасрэднікам была ўкр. мова).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Падскро́бак ’апошні сын або дачка’ (Шат., Сл. ПЗБ, Інстр. I), ’апошні снег’ (Інстр. I), падскрэ́біш ’малы хлеб з астаткаў цеста; апошні сын або дачка’, падскрэ́буш ’саскрэбенае цеста з дзяжы, што засталося на закваску’ (Сцяшк. Сл.), падскро́бка, падскрэ́бка, пыдскрэ́бка ’маленькая булка з астаткаў цеста’ (ТС). Да падскрабаць < скрабці (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
solanka
ж.
1. саляны раствор; расол;
2.разм.булка, пасыпаная соллю;
3.бат. салянка (Solsola L.);
4. саланец
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
карава́й, ‑я, м.
Вясельны абрадавы пірог круглай формы. Віншаваць са шчасцем пойдуць [людзі] маладых, Каравай пшанічны панясуць да іх.Кляўко.Адно хіба не хапала таго, каб мы з Ірай сталі пад вянец, а астатняе ўсё было: нават дзялілі каравай.Сабаленка.// Вялікая булка, спечаная для якой‑н. урачыстасці, свята. Ваша свята — наша свята! І выносяць залаты Каравай нам з першай хаты Украінскія браты.Панчанка.На чужы каравай рота не разявай.Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)