withdraw [wɪðˈdrɔ:] v. (withdrew, withdrawn)

1. прыма́ць, здыма́ць; адкліка́ць;

withdraw one’s eyes адво́дзіць по́гляд

2. fml забіра́ць наза́д, адмаўля́цца;

withdraw one’s promise адмаўля́цца ад свайго́ абяца́ння;

withdraw a motion зняць прапано́ву

3. адасабля́цца, адступа́ць (пра войска);

withdraw from action выхо́дзіць з бо́ю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zurücknehmen

* vt

1) браць [прыма́ць] наза́д

2) скасо́ўваць (заказ і г.д.)

ein Verbót ~ — зняць забаро́ну

3) адво́дзіць (войскі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

страля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.

1. Рабіць выстралы.

Навучыцца с.

С. па мішэні.

С. з вінтоўкі.

2. перан. Утвараць прарэзлівыя адрывістыя гукі.

Яловыя дровы страляюць у печы.

3. каго (што). Забіваць з агнястрэльнай зброі.

С. дзічыну.

4. безас. Балець, калоць (пра адчуванне вострага болю; разм.).

У вушах страляе.

5. Імкліва адскокваць, уцякаць (разм.).

Конікі страляюць з-пад ног.

6. перан., што. Выпрошваць што-н. у каго-н. (разм.).

С. цыгарэты.

◊

Страляць вачамі (разм.) —

1) хутка кідаць позіркі і адразу адводзіць вочы;

2) какетліва паглядзець на каго-н.

|| зак. стрэ́ліць, -лю, -ліш, -ліць.

|| аднакр. стрэ́льнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. стральба́, -ы́, ж. (да 1 знач.), страляні́на, -ы, ж. (да 1, 2, 4 знач.) і страля́нне, -я, н. (да 1, 2 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rating [ˈreɪtɪŋ] n.

1. ацэ́нка; вызначэ́нне, устанаўле́нне ко́шту;

Education has been given a high-priority rating by the new administration. Новая адміністрацыя адводзіць адукацыі прыярытэтную ролю.

2. pl. the ratings рэ́йтынг; і́ндэкс папуля́рнасці;

The film has gone up in the ratings. Папулярнасць фільма ўзрасла.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ábführen

vt

1) адво́дзіць, адво́зіць

2) арышто́ўваць

3) мед. слабі́ць; разм. пране́сці

4) адве́сці (абвінавачанне ў чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zurückstellen

vt

1) (па)ста́віць наза́д

2) паста́віць [пераве́сці] наза́д (гадзіннік)

3) адстаўля́ць

4) дава́ць адтэрміно́ўку (ваеннаабавязанаму)

5) адво́дзіць (кандыдатуру)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ГРАДЗІ́РНЯ

(ад ням. gradieren згушчаць саляны раствор; першапачаткова градзірні выкарыстоўваліся для здабычы солі выпарваннем),

збудаванне для ахаладжэння вады атм. паветрам. У градзірні вада, якая сцякае па арашальніку, ахалоджваецца ў выніку частковага выпарэння і цеплааддачы ў паветра.

Адрозніваюць градзірні: паводле спосабу падачы паветра — вежавыя, вентылятарныя і адкрытыя (атмасферныя); паводле тыпу арашальніка — пырскальныя, плёначныя, кропельныя і камбінаваныя. Выкарыстоўваюцца пераважна ў сістэмах зваротнага водазабеспячэння і кандыцыянавання паветра (зніжаюць т-ру вады, якая адводзіць цяпло ад кампрэсараў, цеплаабменных апаратаў, трансфарматараў і да т.п.). На цеплавых электрастанцыях і ў хім. прам-сці выкарыстоўваюць пераважна вежавыя (у іх ствараецца цяга паветра знізу ўверх насустрач сцякаючай вадзе) і шматсекцыйныя вентылятарныя (вада ахалоджваецца паветрам, якое падаецца вентылятарамі).

т. 5, с. 385

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

stave​2 [steɪv] v. (staved or stove) прабіва́ць, разбіва́ць;

stave to splinters разбі́ць ушчэ́нт

stave in [ˌsteɪvˈɪn] phr. v. рабі́ць прабо́іну (у лодцы)

stave off [ˌsteɪvˈɒf] phr. v. адклада́ць, адця́гваць, адво́дзіць (пагрозу, бяду і да т.п.);

sta ve off old age адцягну́ць наступле́нне ста́расці;

stave off starvation прадухілі́ць гало́дную смерць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

áblehnen

vt

1) адмаўля́цца (ад чаго-н.); адхіля́ць (што-н.)

éinen Áuftrag ~ — адхілі́ць зака́з

2) юрыд. адво́дзіць (абвінавачванне, суддзю, сведак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ванта́жыцца ’сур’ёзна, не на жарт бароцца’ (Мядзв.). Можна вылучыць некалькі версій, звязваемых з рознымі значэннямі гэтага слова. Рус. вантажиться, вантажничать ’адводзіць шмат часу заляцанням’ (адкуль вальтажиться ’тс’), укр. вантаж ’карысць, выгада’ да франц. avantager ’садзейнічаць; павялічваць долю’ (Фасмер, 1, 270); параўн. польск. (у сярэднія вякі) awantaż ’даход, набытак’. Укр. вантаж, вантага ’груз’, вантажити ’грузіць’. Рудніцкі (1, 309) услед за Шавялёвым (ZfslPh, 23, 146–167) выводзіць з ватага, тлумачачы ‑н‑ як аргатычны інфікс; параўн. рус. ватажаться ’вадзіцца’ (Дабр., 53). Гэту версію аспрэчвае Краўчук (ВЯ, 1968, 4, 130), які схіляецца да думкі, што зыходным значэннем укр. вантажити было ’звязваць, абмотваць, загортваць’, вантажити да вантух ’вялікі мех, грубае палатно для запакоўкі’. З апошняй версіі і трэба, відаць, выводзіць бел. вантажыцца з развіццём значэння ’звязвацца > вазіцца > бароцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)