страля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.
1. Рабіць выстралы.
Навучыцца с.
С. па мішэні.
С. з вінтоўкі.
2. перан. Утвараць прарэзлівыя адрывістыя гукі.
Яловыя дровы страляюць у печы.
3. каго (што). Забіваць з агнястрэльнай зброі.
С. дзічыну.
4. безас. Балець, калоць (пра адчуванне вострага болю; разм.).
У вушах страляе.
5. Імкліва адскокваць, уцякаць (разм.).
Конікі страляюць з-пад ног.
6. перан., што. Выпрошваць што-н. у каго-н. (разм.).
С. цыгарэты.
◊
Страляць вачамі (разм.) —
1) хутка кідаць позіркі і адразу адводзіць вочы;
2) какетліва паглядзець на каго-н.
|| зак. стрэ́ліць, -лю, -ліш, -ліць.
|| аднакр. стрэ́льнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. стральба́, -ы́, ж. (да 1 знач.), страляні́на, -ы, ж. (да 1, 2, 4 знач.) і страля́нне, -я, н. (да 1, 2 і 5 знач.).