адво́дзіць гл. адвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адво́дзіць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адво́джу адво́дзім
2-я ас. адво́дзіш адво́дзіце
3-я ас. адво́дзіць адво́дзяць
Прошлы час
м. адво́дзіў адво́дзілі
ж. адво́дзіла
н. адво́дзіла
Загадны лад
2-я ас. адво́дзь адво́дзьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адво́дзячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адво́дзіць несов.

1. в разн. знач. отводи́ть; (из какого-л. места — ещё) уводи́ть;

2. (не соглашаться с чем-л.) отводи́ть, отклоня́ть, отверга́ть;

3. (мешать осуществлению чего-л.) отводи́ть, отвраща́ть;

4. отводи́ть, предоставля́ть;

5. (для удара) зама́хиваться, заноси́ть (руку); см. адве́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адво́дзіць, ‑воджу, ‑водзіш, ‑водзіць.

Незак. да адвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адво́дзіць гл. адвесці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адве́сці, -вяду́, -вядзе́ш, -вядзе́; -вядзём, -ведзяце́; -вёў, -вяла́, -вяло́; адвядзі́; зак., каго.

1. Ведучы, суправаджаючы, даставіць у якое-н. месца.

Ён адвёў хлопца пад плот і пасадзіў на траве.

2. Перавесці (войскі і пад.) на іншую пазіцыю, перамясціць назад, у тыл.

А. атрад на поўнач ад вёскі.

3. Завесці на некаторую адлегласць ад каго-, чаго-н.

А. ўбок.

4. Адхіліць; змяніць напрамак руху чаго-н., накіраваць убок ад каго-, чаго-н.

А. рукі.

Думаюць, куды б а. ваду з поля.

5. Змяніць напрамак позірку, перастаўшы глядзець на што-н.

А. вочы.

6. перан. Даць іншы кірунак, перавесці (увагу, думку і пад.) на што-н. іншае.

7. перан. Папярэдзіць што-н. небяспечнае, непрыемнае.

А. небяспеку ад сваіх.

8. перан. Адхіліць што-н. неадпаведнае, непрыдатнае.

А. кандыдатуру.

9. Даць у чыё-н. распараджэнне; прызначыць, выдзеліць для якой-н. мэты.

Гасцінны гаспадар адвёў нам два пакойчыкі.

10. Надаць тое або іншае значэнне, вызначыць ролю, месца каму-, чаму-н.

11. Правесці, адчарціць.

А. палі ў сшытку.

◊

Адвесці вочы — хітруючы, адцягнуць чыю-н. увагу ад чаго-н.

Адвесці душу — падзяліцца з кім-н. тым, што набалела; выказаць каму-н. свае патаемныя думкі; задаволіць якое-н. моцнае жаданне.

Вачэй не адвесці — аб чым-н. вельмі прыгожым, прывабным.

|| незак. адво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць.

|| наз. адво́д, -у, М -дзе, м. і адвядзе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адво́дзіцца, ‑водзіцца; незак.

Зал. да адводзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отводи́ть несов.

1. (куда-л.) заво́дзіць;

2. (на некоторое расстояние) адво́дзіць;

3. (направлять в сторону) адво́дзіць; (отклонять) адхіля́ць;

4. перен. (отклонять, отвергать) адхіля́ць;

5. (назначать) адво́дзіць;

6. (отсаживать) сад. адво́дзіць; см. отвести́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адвядзе́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адводзіць — адвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

abduce

[æbˈdu:s]

v.t.

адво́дзіць (убо́к)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)