амбацэ́птар

(ад лац. ambo = абодва + ceptor = які бярэ)

асобае ўтварэнне клеткі, якое, паводле тэорыі нямецкага вучонага П. Эрліха, удзельнічае ў рэакцыі імунітэту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ва́куум-фі́льтр

(ад вакуум + фільтр)

апарат для фільтравання, дзеянне якога заснавана на стварэнні вакуумнай помпай рознасці ціскаў па абодва бакі фільтравальнага матэрыялу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

lunge​2 [lʌndʒ] v. (at/towards/for) кі́нуцца (на каго-н. або што-н.);

lunge forward кі́нуцца напе́рад;

They both lunged forward to catch the ball. Яны абодва рвануліся наперад, каб схапіць мяч.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

two-way

[,tu:ˈweɪ]

adj.

двухбако́вы, у або́два кіру́нкі

a two-way street — ву́ліца з двухбако́вым ру́хам

two-way trade — двухбако́вы га́ндаль

•

- two-way radio

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

трыпла́н

(ад гр. tri = трох + -план)

самалёт з трыма плоскасцямі крылаў, размешчанымі паралельна адна над другой па абодва бакі фюзеляжа (параўн. біплан, манаплан).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дапы́тлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дапытлівага; імкненне ўсё зразумець, пазнаць, набыць новыя веды. Дапытлівасць натуры. □ Нейкі момант і Амяллян і чалавек у камбінезоне з дапытлівасцю і здзіўленнем углядаліся адзін у аднаго, потым абодва разам кінуліся ў абдымкі. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скуфе́йка, ‑і, ДМ ‑фейцы; Р мн. ‑феек; ж.

Памянш. да скуф’я; тое, што і скуф’я. Сівому манаху памагае малады, з рэдкай русай бародкай.. Абодва манахі ў белых палатняных падрасніках і ў чорных шапках-скуфейках. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

багамо́л, ‑а, м.

1. Набожны чалавек, які многа моліцца, ходзіць на багамолле. Нягледзячы на ранні час, па абодва бакі вуліцы стаялі на каленях багамолы, злажыўшы перад сабою рукі. Машара.

2. мн. (багамо́лы, ‑аў). Атрад драпежных насякомых паўднёвых краін.

[Назва дадзена па знешняму выгляду, які нагадвае позу чалавека ў час малення.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знахо́джанне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. знаходзіць (у 1, 2 знач.).

2. Стан паводле знач. дзеясл. знаходзіцца (у 3 знач.). Абодва падсудныя былі бледныя: доўгае знаходжанне ў астрозе да суда налажыла на іх свой адбітак. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

амбівале́нтны

(ад лац. ambo = абодва + valens, -ntis = значны, важны, каштоўны)

дваісты, які змяшчае ў сабе процілеглыя элементы, напр. а-ае пачуццё (гл. амбівалентнасць​1).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)