Адкі́нуцца ’адмовіцца’ (Некр.). Магчыма, калька з польск. odrzucić, тады зваротная форма пад уплывам адмовіцца. Параўн. польск. zarzut і бел. закід.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Брэх ’прыстасаванне з чатырох слупоў са стрэшкай для ўкладкі снапоў’ (Жд.). Запазычанне з польск. bróg ’тс’. Падрабязней гл. пад брог.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вусука́ ’сена з забалочанай сенажаці’ (брэсц., Сігеда, вусн. паведамл.). Да асака́ (< осока) з пераходам о > у пад уплывам пратэтычнага в.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вы́ме ’названне па імені’ (Нас.). З пратэтычнага в і імя, ймя (гл.), ы, відавочна, пад уплывам дзеяслоўных форм; параўн. выменовываць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вярабя́к ’верабей’ (шчуч., З нар. сл.). Да верабей (гл.). Суф. ‑як узнік, магчыма, пад уплывам літ. ‑iùkas: žvirbliùkas, žvirbliū́kštis ’верабейка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ґарда́вы ’картавы’ (Жд. 1). Слова узнікла азванчэннем глухіх (к > ґ, т > д) пад уплывам санорнага р з карта́вы ’тс’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Кумаліны ’куманіка. Rūbus suberectus’ (Касп.). Да *кума ніны. Параўн. *ку мамка < каманіка (гл.). Форма кумаліны. магчыма, пад уплывам маліна (гл.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ліга́ры ’бярвенні, на якія кладзецца падлога’ (Жд. 1), ’бярвенні пад штабялямі лесу, дроў’ (ганц., Сл. паўн.-зах.). Да лёгар (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Маздаголіцца ’доўга збірацца’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). З мазголіцца ’доўга поркацца’ ў выніку пашырэння кораня суфіксам ‑да‑ пад уплывам мадыгава́цца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Маку́х ’макуха’ (Бес.; Сл. Брэс.) пад уплывам польск. мовы мае м. р. (польск. makuch ’тс’). Тое ж укр. гуц. макух.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)