збо́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Асоба, якая займаецца зборам чаго-н., збірае што-н.
З. бавоўны.
З. членскіх узносаў.
2. Рабочы, які займаецца зборкай чаго-н.
З. матораў.
|| ж. збо́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. збо́ршчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стаха́навец, -наўца, мн. -наўцы, -наўцаў, м.
1. У СССР у 1930—1940 гг.: рабочы — наватар вытворчасці, які дабіўся высокай прадукцыйнасці працы.
2. Перадавы працаўнік (разм.).
|| ж. стаха́наўка, -і, ДМ -наўцы, мн. -і, -навак.
|| прым. стаха́наўскі, -ая, -ае.
С. рух.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
буры́льшчык, ‑а, м.
Рабочы, спецыяліст па бурэнню. Круглашчокі, як дзяўчынка, бурыльшчык Саша Шубіч ввінчваў бурыльныя трубы. Кірэйчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загру́зчык, ‑а, м.
1. Рабочы, заняты загрузкай домны, плавільнай печы і пад.
2. Загрузачны апарат або машына.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
каніце́льшчык, ‑а, м.
1. Уст. Рабочы або ўладальнік каніцельнай вытворчасці, гандляр каніцеллю.
2. перан. Неадабр. Валаводнік, валакітчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
металі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Рабочы металапрамысловасці. Па-братэрску я сёння руку падаю Металістам, шахцёрам, аратым. Гурло.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўсю́дна, прысл.
Усюды. На фабрыках і заводах ствараліся рабочыя камітэты, паўсюдна ўводзіўся васьмігадзінны рабочы дзень. П. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рабко́р, ‑а, м.
Рабочы карэспандэнт. [Газета] ужо некалькі гадоў выходзіць штодзённа, аб’ядноўвае вакол сябе вялікую колькасць рабкораў. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгру́зчык, ‑а, м.
1. Рабочы, які працуе на разгрузцы.
2. Прыстасаванне для разгрузкі чаго‑н. Механічны разгрузчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раклі́ст, ‑а, М ‑сце, м.
Рабочы тэкстыльнай фабрыкі, які абслугоўвае машыну для набіўкі каляровых узораў на тканіну.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)