◎ Ку́ндзіць ’паліць у печы’ (Сцяшк. Сл.). Відавочна, звязана з каш. kuundäl ’Сярэдзіна вогнішча для выпальвання вугалю; месца, куды ўводзіцца агонь’. Ці не з с.-в.-ням. zünden ’запальваць агонь’? Субстытуцыя »ям. 2, як kt патрабуе тлумачэння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Раба́тка ’вузенькая градка’ (Мат. Гом.). Праз польск. rabatka, rabata ’градка для кветак’ з ням. Rabatte ’градка для кветак’, ’абшлаг’, якое з галандскага агародніцтва, куды яно ў сваю чаргу трапіла з фр. rabat ’лацкан; манішка’ (Махэк₂, 503).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́селіцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Пакінуць старое месца жыхарства; перасяліцца куды‑н. З самай цеснай вуліцы некалькі хат згадзіліся выселіцца. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заклы́паць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Клыпаючы, дабрацца куды‑н. Заклыпаць дадому.

заклы́паць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць клыпаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашпурну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.

Разм. Шпурляючы, закінуць каго‑, што‑н. куды‑н. Зашпурнуць мячык за паркан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрыко́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Прыкаціць куды‑н. або да чаго‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Напрыкочваць бочак. Напрыкочваць бярвення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насачы́цца, ‑сочыцца; зак.

Прасачыўшыся, нацячы, накапаць куды‑н. або ў якой‑н. колькасці. Вада насачылася ў лодку. Насачылася соку поўнае вядро.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насыпны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які насыпаецца куды‑н. Насыпны грунт.

2. Утвораны шляхам насыпання. Замак быў пабудаваны на насыпной гары. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазабяга́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Забегчы куды‑н. — пра ўсіх, многіх. Пазабягалі авечкі ў чужы двор. Пазабягалі дзеці за будынкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрыця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Прыцягнуць, даставіць куды‑н. усё, многае або ўсіх, многіх. Папрыцягваць жэрдкі ў двор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)