Абсталява́ць, абсталяваны (БРС, Касп.) < польск.obstalować, якое ў сваю чаргу з нямецкага bestellen; ням.be‑ > польск.ob‑, не зусім зразумелая агаласоўка кораня, гл. Брукнер, 512–513.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Дабру́ткі ’зусім добры (цэлы)’ (Сцяц.). Такая суфіксацыя як быццам не характэрна для бел. мовы. Таму можна лічыць, што гэта запазычанне з польск.dobrutki (утварэнне ад dobry).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
hélllicht
aзусі́м све́тлы
bei ~em Tage — сяро́д бе́лага дня
~er Únsinn — відаво́чнае глу́пства
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ástrein
a бессучко́вы (драўніна)
díese Sáche ist nicht ganz ~ — гэ́тая спра́ва не зусі́м чы́стая
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
kubek
м. кубак; конаўка; карэц;
kubek w kubek — кропля ў кроплю; якраз як; зусім дакладна; рыхтык
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
добраахво́тнапрысл. fréiwillig, aus fréiem Ántrieb, aus éigenem [fréiem] Entschlúss; aus fréien Stücken;
працава́ць добраахво́тна fréiwillig árbeiten;
зусі́м добраахво́тна völlig fréiwillig, auf völlig fréiwilliger Básis
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
all in all
а) улічы́ўшы ўсё
б) ца́лкам, по́ўнасьцю, зусі́м
to trust all in all — по́ўнасьцю дава́ць ве́ры каму́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
парыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Імкнуцца, намервацца што‑н. зрабіць. Палашка пазірае на Панаса і хвалюецца, парываецца нешта сказаць і не зусім яшчэ адважылася, каб гаварыць.Галавач.Не раз парываліся Антон з Іванам кінуць вучобу зусім і дапамагаць сястры ў гаспадарцы.Місько.Стары Міклюта двойчы парываўся схапіцца з Міхалам, але Міхал адбягаў, выкручваўся.Сіняўскі.
2.Зал.да парываць (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фа́була, ‑ы, ж.
Паслядоўны паказ падзей, здарэнняў і пад. у мастацкім творы; схема развіцця мастацкага твора. Я .. ніяк не мог вызваліцца ад уражання, што слухаю зусім другога чалавека, чую зусім другі расказ, падобны да першага толькі сваёй знешняй фабулай.Шамякін.// Кароткі змест, пераказ чаго‑н. Фабула твора нескладаная. У чулай душы апавядальніка ажывае «жыцця мінулага пячаць» — успамін аб дзяўчынцы Вераніцы.Лойка.
[Ад лац. fabula — апавяданне, гісторыя.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вішэ́ць ’вянуць’ (Мат. Гом.). Да віш1 (гл.). Магчыма, сюды ж і вішэ́ць ’расці ў бульбянік, а не ў клубні’ (Інстр. I), але апошняе не зусім ясна.