сафі́зм

(гр. sophisma = выдумка, галаваломка)

вывад, які толькі фармальна здаецца правільным, бо заснаваны на наўмысна няправільным падборы зыходных палажэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

тэлекінэ́з

(ад гр. tele = далёка + kinesis = рух, перамяшчэнне)

перамяшчэнне матэрыяльных прадметаў без дакранання да іх, толькі напружаннем волі чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

каб​II часц:

каб гэ́тага больш не было́! dass es nicht wíeder vórkommt [passíert]!;

каб нам то́лькі паспе́ць зако́нчыць рабо́ту! wenn wir nur die Arbeit beénden könnten!

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

крамзо́ля ж) Gekrítzel n -s, Kritzeléi f -, -en, Krakeléi f -, -en, Krákel m -s, -, Krákelfuß (толькі адз) m -;

піса́ць крамзо́ляямі krítzeln vt, vi, schmíeren vt, vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нахілі́цца sich néigen, sich (níeder)béugen; sich bücken (толькі пра чалавека);

нахілі́цца над кім-н, чым-н sich über j-n, über etw. (A) (níeder)béugen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

залюбава́цца, ‑буюся, ‑буешся, ‑буецца; заг. залюбуйся; зак.

Любуючыся, заглядзецца. Алена прайшла па хаце нейкай асаблівай, уласцівай толькі ёй хадою, і Андрэй залюбаваўся сястрой. Чарнышэвіч.

•••

Хоць залюбуйся; толькі залюбавацца — пра што‑н. вельмі прыгожае, каштоўнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гапло́нт

(ад гр. haploos = адзіночны, просты + on = істота)

арганізм, у якога ўсе клеткі змяшчаюць гаплоідны набор храмасом, а дыплоідная толькі зігота.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

клавіра́усцуг

(ням. Klavierauszug)

пералажэнне партытур вакальна-сімфанічнага твора (оперы, араторыі, кантаты і інш.) для спявання і фартэпіяна або толькі для фартэпіяна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

экстэнсі́ўны

(лац. extensivus = расшыральны, працяглы)

звязаны толькі з колькасным павелічэннем без паляпшэння якасці (напр. э-ае расшырэнне рынкаў); проціл. інтэнсіўны 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

АСО́БІНА,

індывід, найменшая непадзельная адзінка біял. віду, якая знаходзіцца пад уздзеяннем фактараў эвалюцыі. Паняцце «асобіны » дастасуецца толькі да вышэйшых арганізмаў; для каланіяльных, сімбіятычных і арганізмаў з вегетат. размнажэннем яно ўмоўнае. У панміктычных відаў (якія свабодна скрыжоўваюцца) кожная асобіна — унікальная істота з уласнай генетычнай структурай, элементарная адзінка існавання ў біяцэнозе. У агамных відаў (з бясполым размнажэннем) кожная асобіна — самавытворная адзінка. У генет. сэнсе асобіна — часовы (ад нараджэння да смерці) носьбіт толькі часцінкі агульнага генафонду папуляцыі (віду), аднак яна актыўна ўдзельнічае ў эвалюцыйным працэсе.

т. 2, с. 40

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)