упа́рты, -ая, -ае.
1. Вельмі ўстойлівы, паслядоўны ў ажыццяўленні чаго-н., які ажыццяўляецца цвёрда і паслядоўна.
У. чалавек.
Упартая барацьба.
Аказваць упартае супраціўленне.
2. Незгаворлівы, які імкнецца рабіць толькі па-свойму, наперакор каму-н.
У. як асёл.
Факты — упартая рэч (супраць фактаў спрачацца бескарысна).
3. Які выражае ўпартасць, рашучасць.
Упартыя вочы.
4. перан. Зацяжны, непрымірымы.
Упартыя баі.
|| наз. упа́ртасць, -і, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
уяві́ць, уяўлю́, уя́віш, уя́віць; уя́ўлены; зак., каго-што.
1. У думках скласці вобраз каго-, чаго-н.
У. рысы дарагога чалавека.
2. Палічыць, дапусціць.
Я не магу ў., што ў нас магло адбыцца такое.
3. заг., у знач. пабочн. сл. уяві, уяві сабе. Ужыв. для падкрэслівання чаго-н. дзіўнага, цікавага.
|| незак. уяўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е (у 3 знач. — толькі ў форме 2 ас. адз. л.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
хаця́ (разм.).
1. злуч. уступальны. Падпарадкоўвае даданыя ўступальныя сказы, выступаючы са знач.: нягледзячы на тое, што.
Сонца грэла моцна, х. была ўжо восень.
2. часц. узмацн.-вылуч. Ужыв. са знач.: самае меншае, ва ўсякім выпадку.
Вы ж х. не спазняйцеся.
3. часц. ўзмацн.-абмежавальная (звычайна ў спалучэнні з часціцай «б»). Ужыв. са знач.: нічога больш, акрамя гэтага, усяго толькі.
Х. б глыточак вады глынуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
hardly
[ˈhɑ:rdli]
adv.
1) ледзь, як то́лькі, ледзь то́лькі; насі́лу
2) не зусі́м, наўра́д, малавераго́дна
His story is hardly true — Яго́ная гісто́рыя наўра́д ці праўдзі́вая
3) бада́й не
They will hardly come in all this rain — Яны́ бада́й ня пры́йдуць у гэ́ткі дождж
4) насі́лу, зь ця́жкасьцю
money hardly earned — ця́жка заро́бленыя гро́шы
5) суро́ва; лю́та, бязьлі́тасна
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
астра́льны
(лац. astralis)
1) зорны (напр. а. свет);
2) нематэрыяльны, містычны, які адносіцца да надзорнага свету і адчуваецца толькі экстрасэнсамі.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
вегетарыя́нства
(англ. vegetarian, ад с.-лац. vegetarius = раслінны)
сістэма харчавання, якая дапускае ўжыванне толькі расліннай і малочнай ежы (без мяса).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
персана́льны
(лац. personalis = асабовы)
які датычыцца толькі пэўнай асобы або ажыццяўляецца пэўнай асобай (напр. п-ае запрашэнне, п-ая адказнасць).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
галасло́ўны, ‑ая, ‑ае.
Заснаваны толькі на словах, не пацверджаны фактамі; неабгрунтаваны. Галаслоўныя абвінавачванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вегетарыя́нец, ‑нца, м.
Чалавек, які спажывае толькі раслінную і малочную ежу; прыхільнік вегетарыянства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вегетарыя́нства, ‑а, н.
Сістэма харчавання, якая дазваляе ўжываць толькі раслінныя і малочныя прадукты.
[Ад лац. vegetraius — раслінны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)