Verbum

вынахо́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вынайшаў што-н.

Нарада вынаходнікаў і рацыяналізатараў.

|| ж. вынахо́дніца, -ы, -ніц.

|| прым. вынахо́дніцкі, -ая, -ае.

вяза́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто вяжа або звязвае што-н.

Вязальшчыкі снапоў.

Вязальшчыкі сетак.

|| ж. вяза́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

прада́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто прадае, прадаў (у 2 знач.) каго-, што-н., здраднік.

|| ж. прада́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

забудо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто будуецца, забудоўваецца на адведзеным участку.

Індывідуальныя забудоўшчыкі.

Завод-з.

|| ж. забудо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

заваёўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто заваяваў або заваёўвае што-н.

Заваёўнікі космасу (перан., высок.).

|| ж. заваёўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

зака́зчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто дае заказ (у 1 знач.).

|| ж. зака́зчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. зака́зчыцкі, -ая, -ае.

заняво́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто заняволіў або занявольвае каго-н.

|| ж. заняво́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. заняво́льніцкі, -ая, -ае.

засту́пнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто заступаецца за каго-н.; абаронца.

|| ж. засту́пніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. засту́пніцкі, -ая, -ае.

папастая́ць, -таю́, -таі́ш, -таі́ць; -таі́м, -таіце́, -тая́ць; -то́й і папасто́йваць, -аю, -аеш, -ае; зак. (разм.).

Стаяць доўга, неаднаразова.

Прыйшлося папастаяць (папастойваць) у чарзе.

пераста́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м. (разм.).

Той, хто выйшаў з якога-н. узросту, стаў старым для чаго-н.

Ён яшчэ не п.