саманала́дны, ‑ая, ‑ае.

Такі, характарыстыкі якога змяняюцца аўтаматычна з мэтай падтрымання зададзенага рэжыму. Саманаладная сістэма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скамаро́хаў, ‑ава.

Які мае адносіны да скамароха, уласцівы яму; такі, як у скамароха. Скамарохаў каўпак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старадзе́даўскі, ‑ая, ‑ае.

Які захаваўся ад дзядоў, продкаў, такі, які быў пры іх. Старадзедаўскія запаветы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

турбавінтавы́, ‑ая, ‑ое.

Такі, у якім вінт (прапелер) прыводзіцца ў рух газавай турбінай. Турбавінтавы самалёт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хо́джаны, ‑ая, ‑ае.

Такі, па якому часта ходзяць (пра дарогу, сцежку і пад.). Ходжаныя сцежкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цяжкапрахо́дны, ‑ая, ‑ае.

Такі, па якім або праз які цяжка прайсці. Цяжкапраходнае балота. Цяжкапраходны лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

немагчы́мы

1. невозмо́жный, неосуществи́мый, невыполни́мый;

~мая спра́ва — невозмо́жное (неосуществи́мое, невыполни́мое) де́ло;

2. недопусти́мый, немы́слимый;

такі́ ўчы́нак ён лічы́ў ~мым — тако́й посту́пок он счита́л недопусти́мым (немы́слимым)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

прэзі́дыум

(лац. praesidium)

1) выбарны орган, які кіруе сходам, нарадай, канферэнцыяй;

2) кіроўны орган некаторых арганізацый і ўстаноў, а таксама асобы, якія ўваходзяць у такі орган.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

неразва́жлівы, ‑ая, ‑ае.

Такі, якому не ўласціва разважлівасць. — Я не хачу, каб мой муж хадзіў [на заданне] недзе без мяне. Удваіх і паміраць лягчэй. Вы не ведаеце яго [Міколу] — ён такі неразважлівы, усюды лезе, на ражон. Новікаў. // Які робіцца без папярэдняй развагі; неабдуманы. Неразважлівы ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нязбы́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, што не можа збыцца; нездзяйсняльны. Нязбытная мара. Нязбытныя планы.

2. Такі, якога нельга або цяжка пазбыцца. У шаравата-блеклых вачах.. [батрака] заставаўся той самы нязбытны сум і спалох, за якімі — па выгляду — ні смелай думкі, ні дужага смеху. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)