psuć

незак. псаваць;

psuć sobie zdrowie — псаваць сабе (сваё) здароўе

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

please​1 [pli:z] v.

1. задавальня́ць, дагаджа́ць;

Do it to please me. Зрабі гэта дзеля мяне;

You can’t please everybody. Усім не дагодзіш;

Nothing pleases him. Нічога яму не падабаецца.

2. хаце́ць, аддава́ць перава́гу;

Take as you please. Бяры колькі хочаш.

♦

if you please dated

1) калі́ ла́ска

2) уяві́це сабе́;

please yourself infml як сабе́ хо́чаш

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

torować

незак. пракладваць; праводзіць;

torować sobie drogę — пракладваць (пракладаць) сабе дарогу;

torować sobie drogę łokciami (w tłumie) — пракладваць сабе шлях лакцямі (у натоўпе)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

амбівале́нтны

(ад лац. ambo = абодва + valens, -ntis = значны, важны, каштоўны)

дваісты, які змяшчае ў сабе процілеглыя элементы, напр. а-ае пачуццё (гл. амбівалентнасць​1).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

unvorstéllbar, únvorstellbar

a

das ist ~ — гэ́та ця́жка сабе́ ўяві́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

dabéihaben

* vt разм. мець з сабо́ю, мець пры сабе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

fólgenschwer

a фата́льны; які́ то́іць у сабе́ небяспе́чныя вы́нікі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

wíedergewinnen

* vt вярну́ць (сабе́); зноў перацягну́ць (на свой бок)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

закліна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. каго (што). Настойліва прасіць, маліць аб чым-н.

З. памяццю бацькоў.

2. каго-што. У прымхлівых людзей: падпарадкоўваць сабе сілай магічных слоў, малітваў.

З. змей.

З. скарб.

|| наз. закліна́нне, -я, н. (да 2 знач.).

|| прым. закліна́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адмо́віць, -мо́ўлю, -мо́віш, -мо́віць; -мо́ўлены; зак.

1. Не задаволіць чыёй-н. просьбы, патрабавання.

А. у просьбе.

2. Абмежаваць у чым-н., пазбавіць чаго-н.

А. сабе ў чым-н.

3. Не даць згоды на шлюб.

Дзяўчына адмовіла сватам.

|| незак. адмаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. адмо́ва, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)