◎ Прышчу́ра ’падслепаваты чалавек’ (Бяльк.). З рус. прищура ’пра чалавека, які мае звычку жмурыць вочы’ < прищуриться ’прыжмурыцца’, параўн. прывальваць ’прыжмурваць’ (ТС) пры скаліць зубы ’смяяцца’ (там жа), што, магчыма, сведчыць пра сувязь з шчэрыць (гл.), якую адмаўляе Фасмер (4, 511).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зліпа́цца несов., прям., перен. слипа́ться;

лісты́ папе́ры ~па́юцца — листы́ бума́ги слипа́ются;

во́чы ўжо зусі́м ~па́юцца — глаза́ уже́ совсе́м слипа́ются

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рысі́ны в разн. знач. ры́сий;

~нае фу́тра — ры́сий мех;

~ныя во́чы — ры́сьи глаза́;

ісці́ ~ным кро́кам — идти́ ры́сьим ша́гом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блішча́ць, ‑шчу, ‑шчыш, ‑шчыць; ‑шчым, ‑шчыце; незак.

1. Свяціцца роўным слабым святлом. Воўчым вокам акно ў цемры ночы блішчыць. Колас. // Адсвечваць роўным, слабым светам (пра гладкую, роўную або нацёртую, начышчаную паверхню). Здалёк матава-срэбным люстрам у цёмна-кучаравых, мазаічных рамках блішчыць рака. Нікановіч. Блішчаць на сонцы наваксаваныя боты. Колас.

2. Свяціцца, часта ад якога‑н. пачуцця (пра вочы). Па-асабліваму.. блішчаць яго [хворага] вочы. Бядуля. Чорныя вочы Цыганка шчасліва блішчалі, смуглявы твар яго ўвесь свяціўся радасцю. Шчарбатаў.

•••

Блішчаць вачамі — маўкліва прасіць, выказваць просьбу, жаданне позіркам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

speaking

[ˈspi:kɪŋ]

1.

n.

гаварэ́ньне, прамаўля́ньне n.

2.

adj.

1) які́ гаво́рыць, прамаўля́е

2) выра́зны, вымо́ўны

speaking eyes — вымо́ўныя во́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flashy

[ˈflæʃi]

adj.

1) бліску́чы, зіхатлі́вы, асьляпля́льны

2) мімалётны, нетрыва́лы

3) крыклі́вы, які́ кі́даецца ў во́чы; прэтэнзі́йны (пра на́зву, архітэкту́ру)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вірлач ’вірлаты’ (Сцяц., Мат. канф. МДПІ, Янк. III). Укр. вирлач ’тс’. Утворана ад ві́рла, вірлы (гл.) і экспрэсіўнага суф. ‑ач. На поўначы Беларусі (Дзісеншчына) ужываецца лексема з суф. ‑ун: вірлу́н ’вірлавокі чалавек’ (Нар. сл.). Сюды ж вірлачы (абразл.) ’вочы’ (Сцяц.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Зрын ’зрок’ (лід., Сл. паўн.-зах.). Прыклад «зрын яго ні свеціць, ніскі на вочы» не даказвае тоеснасці значэння зрын — зрок. Утварэнне з таго ж кораня, але з нетыповым афармленнем (суфіксацыяй ‑inъ, ‑ynъ?); параўн. дрын, плын. Параўн. яшчэ зрынка́ты ’зіркаты’ (Сцяшк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Развігну́цца, розвігну́цца ’выпрастацца’: не можэ розвігнуцца, ходзіць раком (ТС). Магчыма, сюды ж і розвінуцца ’расплюшчыцца (пра вочы)’ (там жа). Няясна; магчыма, ў корані захавалася рэліктавая форма ‑віг, суадносная з серб.-харв. вигови ’сіло’, виг ’пастка’, параўн. Мартынаў, Зб. Крапіве, 211–212.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

brim​2 [brɪm] v. напаўня́ць або́ напаўня́цца да бераго́ў;

Her eyes brimmed with tears. Яе вочы напоўніліся слязамі.

brim over [ˌbrɪmˈəʊvə] phr. v. перапаўня́ць; перапаўня́цца; пераліва́цца; быць у даста́тку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)