глаўк, ‑а, м.
Орган кіравання ў міністэрствах, ведамствах і пад., якому падпарадкоўваюцца прадпрыемствы адной галіны прамысловасці адпаведнага міністэрства або прадпрыемствы і ўстановы пэўнага раёна.
[Скарачэнне рускіх слоў: главный комитет (галоўны камітэт).]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
глог, ‑у, м.
Кустовая або невялікая дрэўная расліна сямейства ружакветных з ядомымі ярка-чырвонымі, аранжавымі і жоўтымі пладамі (скарыстоўваецца для стварэння жывой калючай агароджы).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грыбні́к, ‑а, м.
Разм. Той, хто збірае або любіць збіраць грыбы. [Лабановіч] з захапленнем заўзятага грыбніка стаў аглядаць найбольш зручныя для баравікоў лясныя сховы. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гу́капіс, ‑у, м.
Падбор гукаў у літаратурных або музычных творах, якім дасягаецца патрэбны мастацкі эфект. Майстэрства гукапісу ў Багдановіча рабіла часам проста цуды. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
драгу́н, ‑а, м.
У дарэвалюцыйнай Расіі і ў некаторых краінах Еўропы — салдат або афіцэр некаторых кавалерыйскіх часцей, здольных весці бой і ў спешаным страі.
[Фр. dragon.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ды́ня, ‑і, ж.
1. Аднагадовая травяністая расліна сямейства гарбузовых з паўзучым сцяблом.
2. Круглы або авальны плод гэтай расліны з сакавітай, салодкай, пахучай мякаццю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аднавале́нтны, ‑ая, ‑ае.
Які мае здольнасць адным атамам утрымліваць адзін атам вадароду. Калі атам элемента далучае або замяшчае адзін атам вадароду, элемент называецца аднавалентным.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адсмакта́ць, ‑смакчу, ‑смокчаш, ‑смокча; зак., што і чаго.
1. Смокчучы, адпіць чаго‑н.
2. Выдаліць вадкасць або газ якім‑н. прыстасаваннем, помпай і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зашмальцава́цца, ‑цуецца; зак.
Запэцкацца да бляску чым‑н. тлустым пры працяглым або неахайным карыстанні. Калені штаноў зашмальцаваліся. □ Паперы ад часу вельмі звільгатнелі, зашмальцаваліся. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звузе́ць, ‑ее; зак.
Стаць вузкім або вузейшым. Пругкі барвова-белы струмень гарачага металу крыху звузеў, каціўся марудна, і Барашкін стаў ля штурвала печы. Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)