Натрудзі́ць ’стаміць, давесці да хваравітасці’ (Сл. ПЗБ), ’патрывожыць, натаміць і без таго стомленыя ці хворыя часткі цела; прычыніць боль, муку таму, хто нямоглы, хваравіты’ (Нас., Гарэц.), ’навярэдзіць’ (Некр., ТС). Гл. труд, трудзі́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Табо́рак, табо́рка ’маленькая табурэтка’ (Сцяшк.). Гіпакарыстычная трансфармацыя табурэ́тка (гл.): усячэнне часткі асновы, асэнсаванай як суфікс, з адначасовым перасоўваннем націску на “ўзноўлены” такім чынам корань і пашырэннем (у → о) націскнога галоснага. Гл. табурэт.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адме́рзнуць, ‑не; пр. адмёрз, ‑мерзла; зак.
Загінуць ад марозу; вымерзнуць. Агуркі адмерзлі.//Разм. Страціць гібкасць, адчувальнасць на холадзе; прымерзнуць; моцна азябнуць (пра часткі цела). Пальцы адмерзлі. □ Але здаровая ступня ўжо, мабыць, адмерзла — значыць, .. [Сотнікаў] зусім аставаўся без ног.Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
банда́ж, ‑а, м.
Спец.
1. Спецыяльны пругкі пояс для падтрымання сценак жывата або іншых частак цела ў пэўным становішчы.
2. Металічны вобад, які надзяваецца на часткі машын, на колы паравозаў, каб забяспечыць іх устойлівасць і засцерагчы ад зносу.
[Фр. bandage.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жабо́,
1.Уст. Карункавыя або кісейныя брыжы вакол каўняра і на грудзях у мужчынскай сарочцы. // Высокі палатняны каўнер мужчынскай сарочкі, які закрываў ніжнія часткі шчок.
2. Аздоба з карункаў у брыжы або складкі каля каўнерыка жаночай блузкі, плацця.
[Фр. jabot.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паві́нны) у значчасткі выказніка muss, soll;
я паві́нны прачыта́ць гэ́тую кні́жку ich muss díeses Buch lésen;
ты не паві́нны гэ́тага рабі́ць du sollst es nicht tun
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
2.перан spálten vt, éinen Bruch herbéiführen; entzwéien vt (на дзве часткі);
раско́лваць адзі́нства die Éinheit spréngen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
fission
[ˈfɪʃən]
n.
1) расшчапле́ньне n., падзе́л, распа́д на ча́сткі
2) Biol. размнажэ́ньне шля́хам дзяле́ньня кле́так
3) Phys., Chem. расшчапле́ньне а́тамнага ядра́ пры я́дзернай рэа́кцыі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
◎ Кастамя́жына ’старая жывёліна’ (Шат.). Зыходнай можна лічыць форму (без суфіксальнай часткі) кастамяга ’тс’. Экспрэсіўнае па паходжанню слова. Можна меркаваць, што тут мы маем справу са складаным словам (зыходнае *kosto‑ męga < Z *kosto‑męga, да *kostь ’косць’ і *męk‑ ’мяккі’; першапачаткова ’старая жывёліна са старымі, мяккімі ўжо касцямі’). З другога боку, ёсць такія Утварэнні, як, напрыклад, рус.костомьіга ’пакінуты ў полі касцяк’ (Даль), дзе першая частка слова тая ж, што ў кастамяжыне; некалькі розныя, але, відаць, роднасныя другія часткі⇉мяга і -мыга. Няясна. Няма ў Трубачова, Эт. сл.