Verbum

überzéugen

1.

vt (von D) перако́нваць (каго-н. у чым-н.)

2.

(sich) перако́нвацца überzéugend

a перакана́ўчы

veránlassen

vt

1) заахво́чваць, дава́ць падста́ву, прымуша́ць

2) распараджа́цца (чым-н.)

álles Nótwendige ~ — распарадзі́цца аб усі́м неабхо́дным

Pátenschaft

f - шэ́фства (über A – над кім-н.)

die ~ über etw. áusüben — узя́ць шэ́фства над чым-н.

Granít

m -s, -e грані́т

auf ~ béißen* — палама́ць сабе́ зу́бы на чым-н.; наткну́цца на неадо́льную перашко́ду

nácheilen

vi (s) (D) спяша́цца, бе́гчы, імча́цца (за кім-н.); гна́цца (за кім-н., за чым-н.)

náchhelfen

* vi (D, j-m bei D, in D) дапамага́ць, садзе́йнічаць, спрыя́ць (каму-н. у чым-н.)

náchstürzen

vi (s) (D)

1) кі́дацца наўздаго́н (за кім-н.)

2) ру́хнуць, абвалі́цца ўсле́д (за чым-н.)

Óberbefehl

m -(e)s вайск. гало́ўнае кама́ндванне

den ~ führen [háben] (über A) — кама́ндаваць, распараджа́цца (кім-н., чым-н.)

öden

1.

vt (mit D) наганя́ць нуду́ (на каго-н. чым-н.)

2.

(sich) ну́дзіцца, сумава́ць, марко́ціцца

vernáchlässigen

vt

1) грэ́баваць, пагарджа́ць (чым-н.), не звярта́ць ува́гі; не зважа́ць

2) занядба́ць, закі́нуць (напр., вучобу)