эпітэ́лій, ‑я, м.

Спец.

1. Тканка чалавека і жывёл, якая пакрывае паверхню цела, высцілае сценкі поласцей і ўнутраных полых органаў.

2. Покрыва з танкасценных клетак, якое высцілае некаторыя ўнутраныя поласці раслін.

[Ад грэч. épi — на, над, пры і thēlē — сасок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грэ́лка ж

1. (для цела) Wärmflasche f -, -n; -; Béttwärmer m -s, - (для пасцелі);

электры́чная грэ́лка eléktrisches Héizkissen;

2. (для чайніка і г. д) Téewärmer m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ампута́цыя

(лац. amputatio = адсячэнне)

адняцце хірургічным шляхам канечнасці або іншай часткі цела.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

бодзібі́лдынг

(англ. bodybuilding, ад body = цела + building = будова)

тое, што і культурызм.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

крэма́цыя

(лац. crematio = спальванне)

спальванне цела нябожчыка ў спецыяльнай печы (параўн. інгумацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дорсавентра́льны

[ад дарса(льны) = вентральны]

анат. спінна-брушны (пра орган цела жывёлы або чалавека).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

зе́бра

(парт. zebra)

дзікі афрыканскі конь з паласатай афарбоўкай цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

канка́н

(фр. cancan)

французскі эстрадны танец з непрыстойнымі рухамі цела.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

умертви́ть сов.

1. (лишить жизни) умярцві́ць; (убить) забі́ць, мног. пазабіва́ць;

2. (нерв и т. п.) змярцві́ць;

3. перен. (сделать нежизненным) змярцві́ць; (укротить) утаймава́ць;

умертви́ть плоть змярцві́ць (утаймава́ць) це́ла.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Валовая скура ’шмат, багата’ (КЭС). Магчыма, валовая скура мела калісьці больш канкрэтнае значэнне меры, чым проста ’шмат’. Бясспрэчна, аднак, што такі выраз мог ужывацца ў значэнні меры, як і іншыя назвы частак цела жывёлін, параўн. туша, вепръ (гл. Скурат, Меры, 142 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)