Вяры́цельны ’які сведчыць пра даручэнне каму-небудзь чаго-небудзь’ (КТС, БРС). Паходзіць ад назоўніка *вярыцель < ст.-бел. вѣритель (з XVI ст.) і суф. ‑нъ‑. Рус. верительный, зафіксаванае з 1704 г., утворана самастойна (Шанскі, 1, В, 60).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Разве́даць ’дазнацца пра што-небудзь’, ’зрабіць абследаванне чаго-небудзь’ (ТСБМ), ’даведацца’ (лід., Сл. ПЗБ), разве́даны ’выяўлены, знойдзены, распазнаны’ (Сцяшк. Сл.), разве́дка ’здабыванне звестак, абследаванне’ (ТСБМ), ’першы вылет пчол пасля зімы’ (Сцяшк.). Ад раз- і ве́даць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адазва́цца сов., в разн. знач. отозва́ться; (о звуке, боли — ещё) отда́ться; (проявиться — ещё) сказа́ться;
а. на чый-не́будзь го́лас — отозва́ться на чей-л. го́лос;
а. пра рабо́ту каго́-не́будзь — отозва́ться о рабо́те кого́-л.;
рэ́ха ~ва́лася ў ле́се — э́хо отда́ло́сь в лесу́;
нерво́вае ўзрушэ́нне ~зва́лася на здаро́ўі — не́рвное возбужде́ние отозва́ло́сь (сказа́лось) на здоро́вье
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
піць несов., в разн. знач. пить;
п. чай — пить чай;
п. за што-не́будзь (за каго́-не́будзь) — пить за что́-л. (за кого́-л.);
◊ п. кроў — пить кровь;
як п. даць — как пить дать;
п. (на) брударша́фт — пить (на) брудерша́фт;
ва́шымі б ву́снамі ды мёд п. — погов. ва́шими бы уста́ми да мёд пить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
Адкамя́чыць ’крэпка памяць, пабіць каго-небудзь’ (Шат.). Гл. камячыць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Адстрапалі́ць ’зрабіць якую-небудзь рэч’ (Яўс.) да страпаліць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Квэ́цацца ’марудна, няўмела што-небудзь рабіць’ (Сцяшк.). Гл. квэцаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мок! — ’хуткае абмачэнне чаго-небудзь’ (Нас.). Да мокнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пражы́гнуць ’хутка дайсці, дасягнуць чаго-небудзь’ (Нас.). Да жыгаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рыпутува́ць ’есці гучна якую-небудзь зеляніну’ (Бяльк.). Гукапераймальнае слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)