задзіно́чыць

‘з'яднаць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. задзіно́чу задзіно́чым
2-я ас. задзіно́чыш задзіно́чыце
3-я ас. задзіно́чыць задзіно́чаць
Прошлы час
м. задзіно́чыў задзіно́чылі
ж. задзіно́чыла
н. задзіно́чыла
Загадны лад
2-я ас. задзіно́ч задзіно́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час задзіно́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)