закме́ціць

‘заўважыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. закме́чу закме́цім
2-я ас. закме́ціш закме́ціце
3-я ас. закме́ціць закме́цяць
Прошлы час
м. закме́ціў закме́цілі
ж. закме́ціла
н. закме́ціла
Загадны лад
2-я ас. закме́ць закме́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час закме́ціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)