закме́ціць
‘заўважыць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| закме́чу | закме́цім | |
| закме́ціш | закме́ціце | |
| закме́ціць | закме́цяць | |
| Прошлы час | ||
| закме́ціў | закме́цілі | |
| закме́ціла | ||
| закме́ціла | ||
| Загадны лад | ||
| закме́ць | закме́цьце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| закме́ціўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)