ram

[ræm]

1.

n.

1) бара́н -а́ m.

2) тара́н -а́ m.

3) гідраўлі́чны тара́н

2.

v.t.

1) мо́цна пхаць; убіва́ць

2) мо́цна ўда́рыць, сту́кнуць, сту́кнуцца

•

- Ram

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

starve

[stɑ:rv]

1.

v.i.

1) паміра́ць з го́ладу

2) галада́ць

3) informal быць мо́цна гало́дным, мо́цна хаце́ць е́сьці

4) пра́гнуць, мо́цна жада́ць

to starve for news — пра́гнуць наві́наў

2.

v.t.

1) мары́ць го́ладам

2) змуша́ць го́ладам да чаго́

•

- starve out

- starve down

- starve into

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

злыга́цца сов.

1. связа́ться; (о плотах — ещё) сча́литься;

мо́цна з. — кре́пко связа́ться;

2. перен., разг. спу́таться; связа́ться;

з. з дрэ́ннай кампа́ніяй — спу́таться (связа́ться) с дурно́й компа́нией

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Ваўрэ́ць ’моцна спацець’ (Касп., Гарэц., Яруш., Бяльк.). Рус. дыял. вреть ’моцна пацець’. Параўн. укр. дыял. врі́ти ’кіпець’, бел. врэць, ст.-рус. вьрѣти ’кіпець’, польск. wrzeć, чэш. vřiti, ст.-слав. вьрѣти, серб. вре̏ти і г. д. Прасл. *vьrěti ’кіпець і да т. п.’ Падрабязней гл. Фасмер, 1, 362. Бел. ваўрэ́ць < *о‑вьрѣти (з пратэтычным о‑ > ва‑).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Набры́днуць ’надакучыць, абрыднуць’ (Бяльк., Сцяшк.), набры́даць ’моцна надаесці’ (Шат.), укр. набрида́ти ’тс’, рус. набри́днуть ’тс’. Гл. бры́днуць, брыда́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пярну́ць ’моцна ўдарыць’ (бялын., Янк. Мат.; Яўс.), пя́рнуць ’тс’ (круп., Жыв. сл.). Аднакратны дзеяслоў да пе́рыць ’біць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

грэць, прыграваць, уграваць / моцна: пячы, прыпякаць, паліць, смаліць, пражыць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

безназо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае назвы. Асабліва моцна адчуваеш восень тут, на беразе безназоўнага ліменскага возера, да якога ад маёй леснічоўкі крокаў дзвесце. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэзарганіза́тар, ‑а, м.

Той, хто дэзарганізуе, уносіць дэзарганізацыю. — Дэзарганізатар! Загоніш у трубу ўсю змену, — моцна сказаў Анатоль Парфенавіч, крутануўся і пайшоў у канторку майстроў. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кро́хкі, ‑ая, ‑ае.

Які лёгка крышыцца, распадаецца на часткі; ломкі. Крохкі лёд. Крохкае дрэва. □ Вязалі снапы асцярожна: крохкая салома, калі моцна закручваць перавясла, ірвалася. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)