Завадэ́вуш ’пачынальнік’ (Бяльк.). Фанетыка (‑дэ‑) указвае на польск. паходжанне. Адна к Карловіч дае толькі zawadjak ’зачыншчык’ (параўн. укр. заводі́й, заводія́ка ’тс’). У Дарашэўскага рад слоў на ‑eusz, у тым ліку прастамоўнага характару (słabeusz, chudeusz, chłopeusz), да якіх належыць, відаць, і *zawodeusz, не адзначанае ў гэтым слоўніку. Параўн. звадыяш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Капе́йка ’адна сотая рубля і манета гэтай вартасці’, капейкі ’дробныя разменныя манеты’, ’грашовыя сродкі’ (ТСБМ). З рус. копейка, якое з копейная деньга (XV ст.) — на манеце была выява князя на кані з дзідай у руцэ (съ копиемъ) < копьё (Фасмер, 2, 317; Шанскі, 2 (К), 303). Да кап’ё (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гінекамасты́я
(ад гінека- + гр. mastos = грудзі)
празмернае павелічэнне ў мужчын малочных залоз як адна з прыкмет фемінізацыі 1.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
канцэ́рн
(англ. concem)
адна з складаных формаў манапалістычных аб’яднанняў, якая ўключае прадпрыемствы прамысловасці, транспарту, гандлю і банкаўскай сферы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ката́нгенс
(н.-лац. cotangens, ад лац. со = разам + tangens = датычны)
мат. адна з трыганаметрычных функцый, тангенс дадатковага вугла.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
каэсі́т
(ад англ. Coes = прозвішча амер. хіміка)
мінерал з групы кварцу, адна з найбольш шчыльных паліморфных мадыфікацый крэменязёму.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
міцэ́лій
(ад гр. mykes = грыб)
вегетатыўнае цела грыбоў, якое складаецца з адна- ці шматколерных тонкіх нітак (гіфаў); грыбніца.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
полістрафі́чнасць
(ад полі- + страфа)
паслядоўнае або адвольнае чаргаванне ў вершаваным творы розных строф, графічна аддзеленых адна ад адной.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
серы́н
(ад гр. serikon = шоўк)
адна з найбольш пашыраных прыродных амінакіслот, якая ўваходзіць у склад амаль усіх бялкоў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
скір
(гр. skiiros = цвёрды)
адна з формаў рака, якая характарызуецца перавагай злучальнатканай злучальнатканкавай асновы над уласна ракавай тканкай.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)