sickly [ˈsɪkli] adj.

1. хвараві́ты;

a sickly plant кво́лая раслі́на;

a sickly smile бязра́дасная ўсме́шка

2. мо́ташны, мо́ташлівы;

a sickly green colour ядаві́та-зялёны ко́лер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

раслі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да расліна; невялікая, дробная расліна. Яны прывыклі глядзець на луг не проста, як на траву, а адрозніваць у гэтай траве безліч асобных раслінак. Чарнышэвіч. І, здаецца, ажываюць раслінкі, напіўшыся, абмыўшыся чыстай жыватворнай вільгаццю. Барашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гары́ца, ‑ы, ж.

Травяністая расліна сямейства гваздзіковых з паўзучымі тонкімі сцябламі, якая расце на мокрых месцах; дзярнінка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́сельнік, ‑у, м.

Травяністая лугавая расліна сямейства гераневых з перыстым лісцем і чырванаватымі кветачкамі ў парасонанадобных суквеццях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ваўчая́гада, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Ядавітая кусцікавая расліна сямейства ваўчаягадавых з ружовымі кветкамі і чырвонымі ягадамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

белакапы́тнік, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства складанакветных з духмянымі чырвонымі, бела-жоўтымі або брудна-пурпуровымі кветкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жаўтако́рань, ‑ю, м.

Шматгадовая травяністая расліна сямейства казяльцовых, з мясістых каранёў якой здабываюць сродак для спынення крыві.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кенды́р, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая расліна, валакно якой выкарыстоўваецца ў тэкстыльнай прамысловасці. // Валакно гэтай расліны як сыравіна.

[Ад цюрк. кендыр — каноплі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

курку́ма, ‑ы, ж.

Травяністая расліна сямейства імбірных, з карэння якой здабываюць жоўтую фарбу і прыправу для ежы.

[Араб. korkom — жоўты імбір.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насту́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак, ж.

Дэкарагыўная травяністая расліна з буйнымі пахучымі аранжавымі кветкамі.

[Лац. nasturtium.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)