недае́дкі, ‑аў; адз. недаедак, ‑дка, м.

Рэшткі чаго‑н. няз’едзенага; недаедзеныя кавалкі. Гледзячы ўніз, пазнаў [Грушка] сляды дзікоў і недаедкі леташніх яблык, .. утаптаных у траву. Пестрак. У нашых кайстрах яшчэ недаедкі хлеба і нават мяса: яго мы знайшлі на хутары. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пага́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

1. Лаянк. Жан. да паганец (у 1 знач.).

2. Ядавіты грыб. Бледная паганка.

3. Вадаплаўная птушка, мяса якой мае непрыемны смак. На Палессі водзіцца вушатая, або вялікая паганка, прыгожая чорна-белая птушка. Прырода Беларусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

филе́II ср.

1. (сорт мяса) паляндві́ца, -цы ж.; філе́й, -ле́ю м., філе́ нескл., ср.;

2. кул. філе́ нескл., ср.;

ры́бное филе́ ры́бнае філе́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Пага́нка1 ’ядавіты грыб’ (ТСБМ, Касп.). Рус. пога́нка ’тс’. Да паганы (гл.).

Пага́нка2 ’вадаплаўная птушка, мяса якой мае непрыемны смак’ (ТСБМ, Нас.). Да пага́ны (гл.); з тлумачэння значэння відавочная і матывацыя назвы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перасцёл(ы) (пэрэсііёлы) ’праслойкі мяса ў сале’ (лун., Шатал.), сюды ж перэсцёл ’тс’ (ТС), пэрэстіластэ. пэрэсцілістэ, пырысціловатэ (сало) (зах.-палес., ЛА, 4), пэрэс ціл куса ню (івац., ЖНС). Да пера- і ‑сцінаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ня́нё (дзіц.) ’мяса’ (Клім.), ня́ня ’тс’ (Сл. ЦРБ). Тыповае «дзіцячае» слова няяснага, магчыма, гукапераймальнага паходжання, параўн. рус. ня́ня ’грудзі’, марыйск. ńäńä ’хлеб’, што можа быць звязана з ням‑ням ’есці’ (гл. Фасмер, 3, 94).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

carve

[kɑ:rv]

v.t.

1) рэ́заць (мя́са)

2)

а) выраза́ць (з дрэ́ва, ко́сьці)

б) высяка́ць; цяса́ць (ста́тую)

в) разьбя́рыць, гравірава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

frizzle

[ˈfrɪzəl]

1.

v.i.

сквірчэ́ць (пра сма́жанае мя́са, са́ла)

2.

v.t.

сма́жыць сква́ркі да хру́сткасьці

3.

n.

сквірчэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

дзічы́на ж

1. (дзікія жывёлы, птушкі) Wild n -(e)s;

пярна́тая дзічы́на Fderwild n; Wldgeflügel n -s;

дро́бная дзічы́на Klinwild n;

2. (мяса) Wild n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Падкало́тка ’суп з бульбы і мукі, забелены малаком’ (Інстр. 1, Вешт., Шатал.), ’кавалачкі мяса і сала, якія падсмажаны ў рэдкім цесце’ (Шат., Сл. ПЗБ), падкало́чанікі ’тс’ (Сцяшк. Сл.). Вытворнае ад падкалаціць < калаціць з суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)