кальцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; незак.

1. каго-што. Меціць (жывёліну), надзяваючы кольцы на лапкі птушак або хвасты рыб для даследавання напрамку і хуткасці іх перамяшчэння, працягласці жыцця і інш.

К. пералётных птушак.

2. што. Рабіць кругавы зрэз кары або надзяваць на ствол дрэва драцяныя кольцы з мэтай уздзеяння на яго рост.

3. што. Абмазваць ствол дрэва для аховы яго ад шкодных насякомых.

|| зак. закальцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны і акальцава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны.

|| наз. кальцава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

апельсі́н

(гал. appelsien)

пладовае дрэва сям. рутавых, пашыранае ў тропіках і субтропіках, а таксама буйны сакаўны плод гэтага дрэва аранжавага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бакау́т

(гал. pokhout)

вечназялёнае трапічнае дрэва сям. парналіставых з вельмі цвёрдай драўнінай, якое расце ў Цэнтр. і Паўд. Амерыцы; жалезнае дрэва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

morwa

ж. бат. тутоўнік, шаўкоўніца, тутавае дрэва (Morus L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zaszczepić

зак. прышчапіць;

zaszczepić drzewo owocowe — прышчапіць пладовае дрэва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

накалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; зак., чаго (разм.).

1. Натрэсці, наабіваць з дрэва нейкую колькасць пладоў.

Н. груш.

2. Намалаціць.

Н. жыта.

3. Нагатаваць якой-н. стравы, боўтаючы калатоўкай.

Н. заціркі.

|| незак. накало́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

счаса́ць², счашу́, счэ́шаш, счэ́ша; счашы́; счаса́ны; зак., што.

1. Часаннем зняць верхні слой чаго-н.

С. кару з дрэва.

2. Зрасходаваць пры часанні.

С. палена на трэскі.

|| незак. счэ́сваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. счэ́сванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цуру́балка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Прадаўгаваты кавалак дрэва; абломак сцябла, галінкі і пад.

Цурубалкі астраў.

2. Драўляны самаробны гузік у выглядзе кароткай круглай палачкі, падобнай на таўкачык.

Кажух зашпілены на цурубалкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Дре́ва ’дрэва’ (БРС, Бяльк.). Гл. дрэ́ва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lemon [ˈlemən] n.

1. лімо́н (дрэва і плод)

2. лімо́нны ко́лер

3. infml дрэнь, барахло́

4. infml права́л, няўда́ча

5. BrE ду́рань

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)