Verbum

папаме́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Разм. Мераць доўга, неаднаразова; памераць многа чаго‑н. [Уладзімір:] — Эх, колькі я сваімі нагамі папамераў зямлі! Скрыган.

папапла́каць, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.

Разм. Плакаць доўга, неаднаразова. [Ганна:] — Я ўжо хачу, каб хутчэй выехаць. Ты ведаеш, колькі я папаплакала ад.. гэтых гаворак. Чорны.

пасыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да паслаць ​¹.

•••

Толькі па смерць пасылаць каго — пра таго, хто, пайшоўшы выконваць якое‑н. даручэнне, доўга не вяртаецца.

праблы́тацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Блытацца некаторы час. Праблытаўся.. [Сцёпка] досыць доўга па незнаёмых вуліцах, покі трапіў на вадакачку, адтуль і на рабфак. Колас.

брылья́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Агранёны і адшліфаваны асобым спосабам алмаз (ужываецца як упрыгожвае). [Антон Максімавіч:] — Памятай, алмаз трэба доўга шліфаваць, каб ён стаў брыльянтам. Рамановіч.

[Фр. brillant.]

клінападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які мае форму, выгляд кліна. Клінападобная барада. □ Катэр прайшоў, пакінуўшы за сабою клінападобную паласу, што доўга яшчэ трымалася на бадзе. Капусцін.

клы́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак., каго-што.

Абл. Камячыць, ціскаць; шкуматаць. [Нахлябіч] ужо маўчаў і клычыў зубамі саломіну. Чорны. Ён доўга клычыў зубамі паперу. Вітка.

зы́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; незак.

Абл. Прагна глядзець на каго‑, што‑н. Я доўга зырыўся на пастраляны, зрашочаны кулямі капот, пагнутую, пакарабачаную кабіну. Сачанка.

гарадзьба́, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. гарадзіць (у 1 знач.).

2. Агароджа, плот. І не курыўся доўга дым Над гарадзьбой і гарадзішчам. Лужанін.

адцяга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Доўга пранасіць адзенне, абутак. Пяць гадоў адцягаў боты.

2. Адцягнуць у некалькі заходаў. Адцягаць галлё ўбок.